Jan Driessen

Ze leiden grote bedrijven die van vitaal belang zijn voor Nederland. Ze staan aan het hoofd van vele (tien)duizenden werknemers en gaan over de veilige toekomst van miljoenen klanten. Maar niemand kent ze, de topmannen en -vrouw van de verzekeraars. Ze blijven opvallend uit de schijnwerpers van het publieke debat en mijden zo veel mogelijk de kritische journalisten. Grote interviews met hen zijn dan ook zeer schaars. Ook op TV zien we ze nooit. Als een soort van grijze boekhouders beperken ze zich tot een toelichting op de financiële kwartaalberichten en jaarverslagen. Maar waarom participeren deze ceo's niet veel meer in relevante maatschappelijke discussies? Waarom zijn ze zo stil?

In onze harde verzekeringswereld waarin winstmaximalisatie weer hoogtij viert en de topego's de hoogte van hun eigen bonus belangrijker lijken te vinden dan streng toezicht, is er iets te zeggen voor leiders die hun goede daden stilzwijgend verrichten. Univé, een van de grootste coöperatieve verzekeraars in Nederland, heeft zo'n wereldverbeteraar als hoogste baas. Weinigen weten helaas wat deze 'onnodig bescheiden' ideoloog zo bijzonder en waardevol maakt? Want interviews met deze man zijn uiterst schaars.

Hij was bijna 11 jaar de vrijwel onzichtbare en immer bescheiden baas van Allianz Nederland, nu wordt hij de nieuwe ceo van Alpina Group. Met 25 jaar ervaring in de verzekeringswereld is hij de ideale kandidaat voor het transformeren en positioneren van dit explosief groeiende adviesbedrijf. Loyaliteit schrijft hij met hoofdletters en hij is uiterst aimabel. Maar interviews met hem zijn zeldzaam en tv-optredens ontbreken geheel. Op zijn LinkedIn-pagina verschijnt slechts gemiddeld eens in de twee maanden een bericht van hem.

Hij is de grootste baas in de verzekeringswereld. Sinds 2019 geeft hij leiding aan 15,000 mensen en bedient 18 miljoen klanten. Topbestuurders moeten volgens hem meer zichtbaar zijn. Zich meer mengen in het publieke debat. En zich meer uitlaten over maatschappelijke issues. Dat wil hij zelf ook heel graag. Maar ziet daarvan ook direct de keerzijde. Er komt dan - zo is hij bang - voorspelbaar veel kritiek op hem af en er zit een groot afbreukrisico aan. En dus zijn ook zijn publieke optredens tot nu toe helaas erg schaars en dan nog hoofdzakelijk financieel gedreven.

Zij is de machtigste vrouw in de verzekeringswereld. In haar race naar de top werkte ze harder dan wie dan ook, ze weet wat ze wil en hoe ze bedrijven kan veranderen. Ze behoort inmiddels tot de top 40 van bestbetaalde leiders in ons land. Keurig en kleurig gekleed vormt ze een verademing tussen het dominante herenverzekeringsgrijs. Ook nu is haar agenda bomvol en racet ze van directieraden naar strategiedagen en van toezichthoudergesprekken naar bestuursvergaderingen. Zij zou door haar unieke positie ook één van de meest maatschappelijk invloedrijke vrouwen kunnen zijn, maar op straat zal niemand haar herkennen.

Hij is uitgegroeid tot de onbetwiste koning van de verzekeringswereld. Al zeventien jaar lang is hij het beschaafde boegbeeld en de welwillende schaamlap voor de Nederlandse verzekeraars. Hardwerkend ploegt hij van vergadering naar vergadering. Aimabel omarmt 'ie elke medewerker. Keurig in pak en vertrouwenwekkend qua cijfers kent het grote publiek hem van zijn paar jaarlijkse persmomenten. Bij natuurrampen, toegenomen fraudes en grote schades is híj het die Nederland namens alle verzekeraars vertelt hoe het precies zit. Maar op straat zal niemand hem herkennen.

Z'n nette pak zit hem zichtbaar niet. De stropdas scheef, de schoenen fout. Hij mag dan de langstzittende en nu ook bijna grootste verzekeringsbaas van Nederland zijn, een échte ceo is hij nooit geworden. Weinigen zullen op straat in hem een groot leider of een geslaagde grootverdiener herkennen. Hij mag dan net Aegon NL hebben gekocht en al langer aan de macht zijn dan Mark Rutte, hij blijft in uitstraling het wat onzekere jongetje uit de klas. Té bescheiden om zijn natuurlijke rol als boegbeeld van de Nederlandse verzekeraars op zich te nemen. Hij is naar eigen zeggen per ongeluk ceo van ASR geworden, tegen wil en dank. En dat merk je in al zijn communicatie

Onze verzekeringstopmannen en -vrouwen zijn weinig tot niet zichtbaar in het publieke debat. Dat is niet alleen jammer, maar eigenlijk ook niet meer van deze tijd. De komende nummers van AM zal ik de meest in het oog springende verzekeringstoppers scannen op hun communicatievaardigheid en voorzien van een welgemeend advies. Te beginnen met Aegon-ceo Friese: van lompe Lard naar lieflijke Lard.

Het oordeel was dit keer al heel snel geveld: 'die Kaag heeft geen bal verstand van verzekeren'. Nu is het dedain vanuit de top van de verzekeraars naar de politiek van alle tijden. Ook over de voorgangers van Kaag werd uitsluitend laatdunkend gedaan. Wouter Bos was een 'linkse rat, volstrekt onbetrouwbaar'. Jan Kees de Jager 'deed alleen maar alsof ie verstand van verzekeren had'. En met die 'houten klaas' van een Hoekstra 'was geen deal te sluiten'.

Onlangs heb ik mijn zakelijke rekening opgezegd bij het oude ABN Amro. Na urenlange telefoongesprekken met talloze goedwillende callcentramedewerkers, was dat nota bene hun eigen advies. 'Je kunt de rekening maar beter opzeggen en een nieuwe openen.' De wanhopige ABN-medewerkers kwamen er niet meer uit de door henzelf gecreëerde ingewikkeldheid.