De onzichtbaarheid van onze ceo's; gevolg van onmacht, verlegenheid of angst?

Ze leiden grote bedrijven die van vitaal belang zijn voor Nederland. Ze staan aan het hoofd van vele (tien)duizenden werknemers en gaan over de veilige toekomst van miljoenen klanten. Maar niemand kent ze, de topmannen en -vrouw van de verzekeraars. Ze blijven opvallend uit de schijnwerpers van het publieke debat en mijden zo veel mogelijk de kritische journalisten. Grote interviews met hen zijn dan ook zeer schaars. Ook op TV zien we ze nooit. Als een soort van grijze boekhouders beperken ze zich tot een toelichting op de financiële kwartaalberichten en jaarverslagen. Maar waarom participeren deze ceo's niet veel meer in relevante maatschappelijke discussies? Waarom zijn ze zo stil?