Jan Driessen

Veelbelovend verkochten ze aandelenleaseproducten en beleggingspolissen. Maar toen de beurskoers omlaag ging en het misging met die producten, bleven de meeste tussenpersonen buiten beeld. Tijd voor een eerlijke terugblik én een uitnodiging tot zelfreflectie, vindt columnist Jan Driessen.

Is het goed om in je werk als schade-expert een gezonde dosis wantrouwen te hebben? Columnist Jan Driessen stelt dat klantvertrouwen bij fraudeonderzoek wel altijd centraal moet blijven staan. Hij concludeert dat naar aanleiding van een verhaal uit de praktijk. Een spraakmakende casus waar veel lessen uit te trekken zijn.

Twintig jaar geleden viel een dossier op m'n bureau dat mijn beeld over het instituut van de Katholieke Kerk deed verpulveren. Het was een vuurrood dossier, dus publicitair explosief. De Rooms-Katholieke Kerk (RKK) had bij Aegon een claim van 43.000 euro ingediend onder haar werkgeversaansprakelijkheidsverzekering. Niet voor een gebroken ruit of brandje, maar voor de verkrachting van een 12-jarig meisje, door een priester.

Een zorgeloos leven op hagelwitte stranden, omgeven door luxe jachten en wuivende palmbomen, werd het symbool van 'het Zwitserlevengevoel.'

Klaverblad Verzekeringen heeft zichzelf decennialang gepositioneerd als de meest 'gewone' verzekeraar, met een zeer herkenbare campagne. Het karikaturale beeld, waarin saaie, gedistingeerde, weldenkende verzekeringsdirecteuren in grijs pak centraal staan, was ooit hun kracht.

Vorige week heb ik mijn geliefde steelpannetje gerepareerd. Twee nieuwe moertjes, en de pan kan weer jaren mee. Geïnspireerd door de campagne van ASR over duurzaam schadeherstel, koos ik ervoor om de pan niet weg te gooien, maar te herstellen. Als bewustwordingscampagne werkt deze dus - althans bij mij. In een tijd waarin duurzaam repareren steeds beter mogelijk is, voelt het simpelweg weggooien van beschadigde spullen onnodig en onverantwoord.

Kennen verzekeringsproducten een premietoeslag voor maatschappelijk handelen? Achmea vindt van wel! En dat laat deze maatschappelijke verzekeraar ons nu ook veelvuldig zien met hun niet te missen en kritische 'bla-bla-bla'-campagnes

"Laat niemand aan het AEGON-logo frutselen!" Kees Storm, de oprichter van Aegon, kijkt me begin 2000 indringend aan wanneer hij mij, als net aangestelde communicatiedirecteur, bijles in reclame en sponsoring geeft. "Er zullen steeds bureautjes en onrustige geesten komen vragen om verandering, maar dat doen we dus niet!"

Lang geleden, in de succesvolle jaren negentig, domineerden verzekeraars met hun veelbelovende campagnes de reclameblokken. Tientallen miljoenen gaf elke verzekeraar uit aan merkenbouw en (sport)promotie. Maar de afgelopen decennia leerden ze dat rechtstreeks klantcontact veel effectiever was.

In navolging van de altijd kritische Sander Schimmelpenninck, trekt Brand New Day nu een heel blik bekende opinieleiders open om vrijwel dagelijks reclame te maken voor hun pensioenproducten. Özcan Akyol, Jeannine Abbring, Mandy Woelkens en Tommie in de Zorg, zijn in ruil voor een ongetwijfeld riante vergoeding daartoe ook bereid gevonden. Allen regelen zelf daardoor een extra pensioenpotje. Het is bewonderingswaardig dat BND het voortouw neemt om een brede en dure bewustwordingscampagne te starten over de urgente noodzaak tot het aanleggen van een buffer voor later. Die verantwoordelijkheid zouden meer verzekeraars moeten nemen.