Onder de titel De principes van GroenLinks rekent Van Gaal af met de dubbele standaard die de politieke partij zou hanteren. Die zou onder meer gelden voor het kraakverbod in Amsterdam of het autovrij maken van de binnenstad. “(...)een mooi streven voor een GroenLinkser, behalve natuurlijk als hijzelf in de binnenstad woont en een auto nodig heeft om de kinderen iedere dag op tijd naar de crèche te brengen.”
Balkenende-norm
De principes zijn volgens columniste ook niet zo hard als het gaat om de salarissen van bestuurders van publieke en semi-publieke instellingen. Deze salarissen zijn tegenwoordig dankzij de Wet normering topinkomens gemaximeerd op € 187.000, de zogeheten Balkenende-norm.
Marktconform salaris
Van Gaal refereert aan berichtgeving in de Telegraaf eind vorige week dat “opper-Groenlinkser” Paul Rosenmöller, voorzitter van de raad van toezicht van de AFM, heeft gelobbyd voor hogere salarissen voor de bestuurders van de toezichthouder waaronder dat van bestuursvoorzitter Merel van Vroonhoven. De Balkenende-norm zou tekort schieten en Rosenmöller pleitte daarom voor een meer marktconform salaris.
Andere baan zoeken
Het leidt tot gefronste wenkbrauwen bij Van Gaal, die begin 2016 na een half jaar uit de raad van toezicht bij de AFM opstapte. “Marktconform met wat? Met de bestuurders van de banken? Met de bestuurders van DNB?”, zo vraag ze zich af. “Ik ben een fan van Merel van Vroonhoven en gun haar het hogere salaris van harte, maar er zijn nu eenmaal op initiatief van vooral de linkse politieke partijen, afspraken gemaakt. Merel is een prima bestuursvoorzitter en ze hoeft de AFM natuurlijk niet als een ’roeping’ te zien en met een ministersalaris genoegen te nemen, het staat haar natuurlijk vrij om een andere baan in het bedrijfsleven te zoeken en een hoger salaris te bedingen.”
Zelfrijzend bakmeel
Ze wijst erop dat de kosten van de AFM weliswaar door financiële instellingen worden opgehoest maar dat het toch gaat om gemeenschapsgeld. “De kosten worden door de financiële bedrijven natuurlijk doorberekend in de prijzen die u en ik voor onze financiële producten of voor onze bankkosten betalen. De kosten van de AFM zijn ook een soort zelfrijzend bakmeel geworden dat ieder jaar opnieuw stijgt. Gaven ze in 2016 nog €90 miljoen uit, in 2017 was dat alweer gestegen tot ruim 102 miljoen. De kosten van onze verzekeringen en voor onze pensioenfondsen stijgen navenant.”
