Jurjen Oosterbaan
Is eigenaar van adviesbureau DFO

Is eigenaar van adviesbureau DFO


In am:magazine 39 staat een uitgebreid stuk over asbest. Ik adviseer u om dit te lezen omdat het opnieuw duidelijk maakt hoe belangrijk deskundig advies is. Bij mijn woonboerderij staat een bijgebouw. Inderdaad met een asbestdak. Dat dak wil ik al jaren vervangen, maar onder de nok wonen uilen. Ik weet niet de hoeveelste generatie er nu al woont, maar elk jaar zijn er weer jongen. De mensenfamilie staat niet toe dat ik het dak vervang, want dan worden de uilen verstoord. Ik heb dus asbest en het ziet er naar uit dat dit zo zal blijven.

Het economisch bedrijfsmodel van aanbieders is dat zij via de klant geld willen verdienen met de door hen aangeboden financiële producten. Daar is niets mis mee. Zolang er maar een evenwicht is tussen de werkelijke waarde die het financiële product voor de klant heeft en de wens van de aanbieder om winst te behalen.

Op 10 november 2017 heeft de geschillencommissie Kifid een uitspraak gedaan waar ik boos en beschaamd over ben.

Het was voorspelbaar dat het pleidooi van de AFM om te komen tot actieve transparantie van provisie op het gebied van schadeverzekeringen zou leiden tot veel emoties. We weten nu nog niet of de wetgever de oproep van de AFM zal volgen. Los van deze consultatieve inbreng van de AFM is dit opnieuw een stimulans voor financieel adviseurs om na te denken over hun positie in de toekomst.

"11,75%. Dat was de hypotheekrente die wij voor ons eerste huis betaalden. Daar waren wij nog blij mee. Want een week later stond de rente boven de 12%". Ik zag bij mijn oudere gesprekspartner de verwondering over de blijvend lage rente die nu voor hypothecaire geldleningen wordt gevraagd. Hoe anders is deze beleving bij onze jongere relaties. Hun norm is een rente die rond de 2% ligt. Een korting van 0,25% voor het een of ander wordt door hen nog als een belangrijk voordeel ervaren.

Ik ben makelaar in verzekeringen, en woon op de Lauriergracht No 37 te Amsterdam. Reizen met de trekschuit van Amsterdam naar Haarlem,18 kilometer, duurt 2 uur en 15 minuten. Mijn tarief om een klant te bezoeken is € 150 per uur. Ik reken dus voor adviesgesprekken in Haarlem standaard aan reiskosten € 675. Daarnaast de tijd van het gesprek zelf. U zult het niet geloven. Maar ze hebben plannen om tussen Amsterdam en Haarlem een spoor aan te leggen. Met de trein duurt een retour dan nog maar een uur. Dat vermaledijde idee kost mij dus € 525 per klant. Per jaar bezoek ik veel klanten in Haarlem. U zult het begrijpen. Ik ben tegen het aanleggen van het spoor.

Ik heb een geweldig idee. We schaffen het CBR af als orgaan dat als enige mag toetsen of iemand competent is om in een auto te rijden. Zo'n oordeel van een examinator is "ook maar een mening" tenslotte. Monopolisten, daar kan toch niets goeds uit komen?

"Vertrouwen krijg je niet vanzelf, het is niet te koop, je krijgt het niet cadeau en je kunt het nergens lenen, maar je kunt het wel verdienen." Een uitspraak van de onlangs overleden Saskia J. Stuiveling, de eerste vrouwelijke president van de Algemene Rekenkamer. Ik vind dit een mooie uitspraak.

Ik heb veel waardering voor de activiteiten van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting, het Nibud. Dit gezegd zijnde, heb ik het idee dat de organisatie nu toch even de weg kwijt is.

Ik zie de advertentie nog steeds voor me. Drie apen op een rij. Met de boodschap dat zelfs een aap een coupon kan invullen en daarmee een verzekering kan afsluiten. Ik werkte toen bij de NVA. Wat waren we boos! Hoe waagde die direct writer het vak van adviseur zo omlaag te halen! We gingen er vol in om de consument duidelijk te maken dat zekerheid meer is dan het invullen van een antwoordcoupon van een aanbieder die vooral bezig is met zijn eigen belang veilig te stellen.
