Jan Driessen

Wie had in 1990 kunnen bedenken dat internet, search, mobiel en social media ons leven en werken zo indringend zouden gaan domineren? Veel traditionele verzekeraars en ambachtelijke tussenpersonen ontkenden of bagatelliseerden lange tijd de mogelijke impact. En realiseerden zich pas erg laat dat ze hun hele advies- en verkoopproces indringend moesten aanpassen.

Ze waren decennialang beeldbepalend. De roemruchte verzekeraars. Met spraakmakende reclamecampagnes en indrukwekkende sponsorschappen. Ze domineerden de reclameblokken en kleurden de sportuitzendingen. Hun vertrouwenwekkende logo's waren dagelijks urenlang zichtbaar in onze huiskamers. Maar op een paar prijsvechtende platte auto- en zorgverzekeraars na als Allsecur en FBTO zien we ze nu nog maar weinig. Waar zijn ze gebleven?

Delta Lloyd is eerst onthoofd en verdwijnt nu geheel als betrouwbaar merk, Aegon NL moest ruim een miljard euro bijgestort krijgen en verkoopt gedwongen gezonde onderdelen, en het keurige familiebedrijf Conservatrix is voor 1 euro onteigend en werd verkwanseld aan de VS. Zie hier de voorlopige puinhopen van DNB.

Geen uitgesproken mening hebben is lange tijd de beste mening van verzekeraars geweest. Je mond houden over belangrijke zaken was het veiligst voor de business en je beleggingen. Elke extern geuite opvatting bracht wel ergens een belegging of klantrelatie in gevaar. Maar zwijgen kan niet langer en geen mening hebben kost tegenwoordig ook reputatie en klanten. Dus moeten verzekeraars met de billen bloot, ook als ze dat liever niet willen of weten dat dat flink gelazer met een enkele klant zal opleveren.

Verzekeraars verliezen in rap tempo het in hun gestelde vertrouwen. Er is een diepe vertrouwenscrisis ontstaan die bijna onomkeerbaar wordt. Deze crisis treft echter niet alleen de verzekeraars. Ook de overheid beleeft een ongekend wantrouwen. Ook de media zijn nog nooit zo weinig geloofwaardig bevonden als nu.

René Frijters weg bij Knab! De bedenker, de oprichter, de stuwende kracht en de voormalig CEO van Knab vertrekt bij zijn eigen bank "vanwege een verschil van inzicht". In De Telegraaf konden we lezen dat daar volgens moederbedrijf Aegon "geen grote roerganger" aan verloren was gegaan. Maar dat doet René Frijters echt tekort. In september 2012 komt zijn droom uit. Hij start dan zijn eigen internetbank. Een bank zonder kantoren, met klanten die elkaar helpen en elkaar adviseren. Een bank die er alleen is voor mij als klant.

De pensioenbranche is in paniek. Deskundigen schreeuwen om een oplossing. Alarmfase 5 is inmiddels afgekondigd. In het hele land vinden brainstormsessies plaats over de onhoudbaarheid van ons stelsel. In de Perspectiefnota Toekomst Pensioenstelsel kunnen we lezen dat het vertrouwen in en het draagvlak voor ons pensioenstelsel flink onder druk staan. De hooggespannen verwachtingen van deelnemers en gepensioneerden worden onvoldoende waargemaakt.

De 10 grootste verzekeringsbedrijven van Nederland worden geleid door 38 blanke mannen en 7 blanke vrouwen. Diversiteit is dus nog ver te zoeken in de raden van bestuur. Gekleurde minderheden en openlijke homo's ontbreken volledig. En bij de meeste verzekeraars ontbreken ook vrouwen. Positieve uitzonderingen vormen Allianz en Delta Lloyd. Maar voor de rest wordt de Nederlandse verzekeringswereld geleid door wat oudere, kalende mannen in grijze pakken en saaie stropdassen.

Weg is de politiek- en maatschappelijk wenselijke correctheid! De verzekeringstopmannen mogen eindelijk weer helemaal zichzelf zijn. Mogen hun topsalaris weer het allerbelangrijkste in hun leven vinden, mogen weer de grootste en meest vervuilende leaseauto rijden, mogen weer laten zien dat ze eigenlijk lak hebben aan inspraak en ondernemingsraden.

Waarom blijft de angst regeren? "Omdat mensen in de verzekeringswereld per definitie risicomijdend zijn", zo is mij altijd uitgelegd als ik die vraag hardop stelde. Lange tijd heb ik met kracht ontkend dat er alleen angsthazen werken in deze branche. Wil het eigenlijk nog steeds niet geloven. Maar als je naar de toenemende complexiteit van de verzekeringscommunicatie kijkt, kun je onder die conclusie bijna niet meer uit.