Een trouwe Raboklant wekt bij de bank het vermoeden van fraude op als plots 39.500 euro van een Belgische bank op haar rekening wordt gestort, ze haar pinlimiet probeert te verhogen en 33.000 euro bij een filiaal wil opnemen. De twee mensen die haar daarbij vergezellen willen zich niet identificeren. De Belgische geldstorter doet aangifte van oplichting, maar trekt die later weer in.
Tegenstrijdige en leugenachtige verklaringen
Omdat de vrouw tegenstrijdige en in de ogen van de bank leugenachtige verklaringen aflegt over de transactie, beëindigt Rabobank de 30-jarige bankrelatie. De vrouw wordt opgenomen in het incidentenregister en het Intern Verwijzingsregister (IVR). Er gaat bovendien een mail naar Interpolis, waar de vrouw via Rabo als tussenpersoon verzekeringen heeft lopen. In de mail staat dat de bank afscheid neemt van de vrouw in verband met integriteitsissues.
Vrouw wil Interpolis geen uitleg geven
Interpolis vraagt daarop de vrouw haar kant van het verhaal toe te lichten. Die geeft echter geen antwoord op de vragen. Voor Interpolis is dat reden om de polissen stop te zetten. Er is geen vertrouwen meer in de verzekeringsrelatie. De vrouw opent bij een andere bank een rekening en brengt haar verzekeringen eveneens elders onder, tegen een hogere premie.
Rabo mag niet meer persoonsgegevens delen dan noodzakelijk
Daarom eist ze bij Kifid een schadevergoeding voor het onrecht dat haar is aangedaan. De Geschillencommissie oordeelt dat Rabobank richting Interpolis te openhartig is geweest. De bank mocht wel melden dat de bankrelatie stopte, omdat er ook verzekeringen via de bank werden aangeboden. Door het wegvallen van internetbankieren had de vrouw geen digitale toegang meer tot haar polissen.
Maar Rabo mocht niet melden dat er integriteitsissues speelden. “Er mogen niet meer persoonsgegevens worden verwerkt dan noodzakelijk is om het geformuleerde doel te bereiken. Naar het oordeel van de Commissie was voor het door de Bank vermelde doel van de melding aan de Verzekeraar niet noodzakelijk dat ook de reden van de opzegging, de integriteitsissues, zou worden medegedeeld.” Rabobank heeft hiervoor excuses aangeboden.
Geen schadevergoeding, want polissen zouden sowieso zijn beëindigd
Tot een vergoeding voor immateriële schade komt het niet. De gevolgen voor de vrouw zouden niet anders zijn geweest als de bank de integriteitskwestie niet had benoemd. Ook dan had Interpolis bij de consument geïnformeerd naar haar kant van het verhaal over de gestopte bankrelatie. En ook dan zou de verzekeraar de relatie hebben beëindigd als een bevredigend antwoord was uitgebleven.
De Geschillencommissie vindt dat Rabobank de vrouw niet had mogen opnemen in het incidentenregister (ten tijde van de procedure had de bank haar hier alweer uit geschrapt) en de gebeurtenissenadministratie en het IVR. De tegenstrijdige verklaringen zijn onvoldoende rechtvaardiging voor registratie. De bankrelatie hoeft niet te worden hersteld. De vrouw heeft immers al een nieuwe bank en voor Rabo waren de onregelmatigheden voldoende om de relatie te beëindigen.
Proceskosten zijn voor rekening van de bank
Een schadevergoeding voor deze klachtonderdelen zit er evenmin in. De opname in de registers heeft volgens Kifid slechts een beperkte externe werking. Er zijn daardoor geen "voor de hand liggende nadelige gevolgen van de inbreuk op de persoonlijke levenssfeer".
Rabobank moet wel de proceskosten van de vrouw vergoeden. Die stelt de Geschillencommissie vast op 200 euro. Het besluit is bindend.
