Als Van den Hoogen later dit jaar 60 wordt, heeft hij 34 jaar als zelfstandig adviseur achter de rug. Zijn vader zat ook in het vak. Van den Hoogen opende zijn kantoor naast dat van zijn vader. Een collegiale samenwerking. De maatschappijen die zijn vader niet voerde had hij wel, en vice versa. Toen Van den Hoogen senior in 1992 overleed, kocht hij diens portefeuille over van zijn moeder. “Dat was voor haar een stukje weduwenpensioen.”
Een portefeuille die meegroeit
Van den Hoogen runt een allround assurantiekantoor voor schade en leven. Een deel van zijn klanten adviseert hij al vanaf dat allereerste begin. De portefeuille groeide met hem mee en bleef trouw. Het bespaarde hem de nare perikelen in de branche. “Internetverzekeraars die over elkaar heen buitelen, grote concerns die met andere labels je portefeuille bestoken, ik heb er niet echt last van gehad”, zegt Van den Hoogen. “Ik heb heel goede relaties en dat is een geluk in een turbulente tijd.”
Wijn voor liefhebbers en restaurants
Het assurantiebedrijf is een stabiele inkomstenbron. Stabiel genoeg voor Van den Hoogen om zich te blijven ontplooien. Sinds 2009 importeert hij wijn uit Frankrijk. Hij verkoopt aan liefhebbers en restaurants. “Dat is commercieel. Het is niet dat ik er een enorm inkomen uit genereer, maar het bedruipt zichzelf goed.”
Als ik voor 300 euro aan wijn verkoop, dan wordt dat lachend betaald. Want há: lekker een paar dozen wijn”
Plezier in assurantiën
Zelf schat hij in dat hij zo’n driekwart van zijn tijd bezig is met zijn advieskantoor. De rest gaat naar de andere activiteiten. Maar maak niet de fout te denken dat de verzekeringen alleen maar goed zijn voor de inkomsten. “Ik heb ontzettend veel plezier in mijn assurantiebedrijf. Nog steeds. Maar iets ernaast hebben en daar met volle energie voor gaan is ontzettend leuk. Dan is het niet de hele week alleen maar het verzekeringswerk.”
“Wijn verkopen is totaal anders dan een verzekeringsdekking. Dat moet gebeuren. Als ik een klant adviseer om een gezinsrechtsbijstandsverzekering af te sluiten voor zo’n 300 euro per jaar, dan zegt die tegen mij: ‘U vindt dat ik dat nodig heb, dus doe maar.’ Als ik voor 300 euro aan wijn verkoop, dan wordt dat lachend betaald. Want há: lekker een paar dozen wijn. Het is een product dat ontzettend blij maakt.”
Zelfde principe voor wijn en verzekeringen
Toch ziet Van den Hoogen ook een overeenkomst. Hij zou nooit een verzekering adviseren die hij zelf niet zou afsluiten of die hij niet nodig vindt. Met wijn werkt het net zo. “Ik verkoop alleen de wijnen die ik zelf drink en lekker vind. Ik verkoop niets waarvan ik denk: 'mwah, dat is wel een redelijke wijn.' Dat werkt niet. Ik moet er zelf helemaal achter staan.”
De andere liefhebberij: kunst
Naast de adviseur en wijnkoper is er ook nog de kunstverzamelaar Van den Hoogen. Een liefhebberij, maar wel een serieuze. “Op het moment dat je veel zaken hebt, neem je af en toe ook afscheid van stukken om er iets voor terug te kopen dat weer mooier is”, vertelt Van den Hoogen. Verkopen doet hij in consignatie bij bevriende handelaren die op de grotere kunstbeurzen staan. Tefaf in Maastricht, Pan Amsterdam.
In de kunst zijn er regelmatig feestelijke openingen. Ja, dan moet er toch een leuk glas geschonken worden”
Drie werelden met overlap
Daar beginnen de zaken elkaar ook te raken. Galeriehouders die hun kunst verzekeren via Van den Hoogen en handelaren die de aansprakelijkheid bij het vervoer bij hem afdekken. “In de kunst zijn er regelmatig feestelijke openingen. Ja, dan moet er toch een leuk glas geschonken worden. Zo heb ik drie aparte werelden waar heel veel overlap plaatsvindt.”
De kruisbestuiving vindt ook op kantoor plaats. Wijnliefhebbers die voor zichzelf beginnen en een AOV bij Van den Hoogen afsluiten, of assurantieklanten die hun relatiegeschenken jaarlijks bij de wijnkoperij bestellen. “Dat bijt elkaar zeker niet”, zegt Van den Hoogen.
Liever specialistisch dan grote volumes
Je zou je ook af kunnen vragen waarom hij zich niet helemaal op de wijn en de kunst stort. Maar echt geld verdienen in de wijn is volgens hem alleen mogelijk met grote volumes en opschalen is geen optie. “Ik wil specialistisch blijven. Ik voer ook maar één land en dat is Frankrijk. En binnen Frankrijk heb ik een voorkeur voor de Bourgogne. Het wat hogere segment.”
In de markt om te kopen
Het assurantiekantoor verschaft Van den Hoogen de ruimte om specialist te zijn. Zijn portefeuille verkopen zou hem niet plotseling fulltime wijnkoper maken. Ondanks dat er momenteel soms drie tot vier keer de jaarprovisie wordt betaald voor een goede portefeuille. “Als ik die rekensom maak en ik moet daar bijvoorbeeld een lijfrente van kopen, dan pakt het voor mij nooit gunstig uit. Sterker nog: ik ben zelf in de markt om te kopen. Als iemand een portefeuille heeft voor een behapbaar bedrag en hij is voor mij behapbaar in omvang, dan ben ik geïnteresseerd.”
Secretaris Vereniging Haags Verzekeringscentrum
Het aantal uren dat hij werkt, houdt hij niet bij. Het zouden er zestig kunnen zijn. “Als ik ’s avonds een paar uurtjes wijn aan het catalogiseren ben of leveringen invoer, dan tel ik dat niet. Ik ben ook secretaris van de Vereniging Haags Verzekeringscentrum, daar moet ook van alles voor gebeuren. Als je zegt dat je daar geen tijd voor hebt, dan heb je er eigenlijk gewoon geen zin in. Want als je er zin in hebt, dan doe je het gewoon.”
Ambities in de kunst
Van den Hoogen wil nog minstens tien jaar door in het assurantievak. De grootste ambities die hij nog wil verwezenlijken liggen echter in de kunst. “Ik kan wel twee namen noemen. Floris Arntzenius en Jan Schoonhoven. Het is leuk om daar iets van te hebben, maar er zijn steeds mooiere werken die je kunt bemachtigen. Dat langzaam opbouwen is wel een uitdaging, van eenvoudig werk naar écht mooie stukken.”
Dit artikel verschijnt op 24 april ook in de rubriek 'Intermediair' in het volgende nummer van Assurantie Magazine.
