Zoals elke andere beroepsgroep bestaat de journalistiek uit een bont gezelschap individuen. Denkbeelden, principes en handelwijzen kunnen sterk verschillen. Eén van de uitgangspunten die ík graag hanteer, is dat de journalist zelf niet zo erg ter zake doet, maar dat het vooral gaat om het nieuws dat hij of zij brengt. Desondanks wil ik op deze plaats toch eens stilstaan bij een journalist zelf; uitzonderingen bevestigen nu eenmaal elke regel.
Bij SNS Bank begrijpen ze de ophef niet. Dat is veelzeggend. Voor wie de ophef is ontgaan: op de voorpagina van de vorige editie van dit tijdschrift stond een artikel over de tipgeldregeling van SNS Bank. Toezichthouder AFM heeft gezegd zo'n regeling "zeer onwenselijk" te vinden en tot in de kolommen van De Telegraaf gemeld er wat aan te willen gaan doen. Waar gaat het om?
Deze week oreert Jeroen Hinloopen, hoogleraar Industriële Organisatie, aan de Universiteit van Amsterdam over de marktmacht van verzekeraars. Hij pleit ervoor om elke contractuele verbinding tussen verzekeringsmaatschappijen en leveranciers van producten of diensten te verbieden.
Tot op het bot gemotiveerd. Bij zo'n kreet verschijnen in deze 'Twentse dagen' beelden op het netvlies van Eddy (De Keu) Achterberg in een vies voetbalbroekje. Maar niet van weldoorvoede, gekrijtstreepte heren. Toch gebruikt voetbalsponsor Nationale-Nederlanden dezer dagen de woorden 'tot op het bot gemotiveerd', om aan te geven dat de verzekeraar staat voor zekerheid, wat er ook gebeurt.
Een jaar geleden werd Michael Mackaaij een BN'er in de assurantiewereld. Zijn Multisafe ging duizenden klanten een maandbijdrage van € 12,50 vragen. Hij voegde eraan toe dat niet-abonnees voortaan een dichte deur zouden aantreffen.
'NVA, NBVA en Verbond van Verzekeraars werken samen aan toekomstvisie intermediaire kolom'. Dat bericht stuurden de belangrijkste koepels in de verzekeringsbedrijfstak eind 2007 uit. Een half jaar later volgde een door hen gezamenlijk betaald onderzoek van SEO.
Het aantal mensen dat zich met hulp van instanties uit de schulden moet werken, is tot recordhoogte gestegen. Meer dan 50.000 Nederlanders staan voor gemiddeld € 33.700 in het rood. Veel mensen, politici niet in de laatste plaats, hebben nog wel eens de illusie dat dit tij te keren is met regeltjes. In de strijd tegen overkreditering zijn de verstrekkers en adviseurs van krediet overladen met regels; een nieuw wetsvoorstel ligt klaar. Van de tabakswereld is de kreet 'Let op, geld lenen kost geld!' afgekeken en bijna ook het verbod op reclame. Mensen die je gezond verstand zou toedichten, stelden serieus voor om kredietreclames tussen 06.00 en 21.00 uur van de buis te weren.
In de nacht van 19 op 20 februari viel het vierde kabinet Balkenende. Een dag eerder was een 'position paper' van het Verbond van Verzekeraars verschenen over "een toekomstbestendig, onafhankelijk intermediairsysteem". Een causaal verband ontbreekt, maar de val van onze regering had wel invloed op de publiciteit rond het stuk.
"Helaas moet ik u mededelen dat ik niet langer uw contactpersoon ben. Ik ben ontslagen. Waarom? Ik weet het niet, dat moet u maar aan het MT van Leeuwarden vragen." Was getekend Piet Haarsma, accountmanager van Aegon Intermediair. Een dienstverband van 36 jaar sloot hij deze maand af met een e-mailtje aan de circa tweehonderd tussenpersonen met wie hij (jarenlang) contacten onderhield.
Toen ik halverwege de jaren negentig deze uitgeverij binnenstapte, hoorde ik weldra de strijdkreet: 'kantelen naar de klant'. In het licht van mijn niet lang daarvoor afgeronde studietijd sprak het woord mij wel aan: kantelen. Het deed mij denken aan het nuttigen van een pilsje, maar dat bleek al snel een misvatting. Nee, wij zouden ons voortaan in ons handelen laten leiden door de wensen van de klant.
