Sinds kort zit ik op Twitter: leuk en hip. Maar naar nu blijkt vooral geváárlijk. Uit onderzoek van Legal & General is namelijk gebleken dat twitteraars nogal eens iets te onzorgvuldig met informatie (over bijvoorbeeld vakanties) omgaan. Ze nodigen, online en onbewust, nog wel eens digitale dieven bij hen thuis uit. En nu gaan er geruchten dat Britse verzekeringsmaatschappijen overwegen de premies voor inboedelverzekeringen te verhogen voor de twitterende klant.
Meneer Dedems is samen met zijn vrouw een dagje op stap. Ze hebben al een flink eind gefietst als mevrouw Dedems een aankondiging voor een kunstexpositie opmerkt. "Dat is hier vlakbij", roept ze. Het stel besluit de galerie een bezoekje te brengen. Bewonderend loopt het echtpaar langs de verschillende kunstvoorwerpen.
"Ik wil graag een schade melden," opent mevrouw Jansen het gesprek. "Een brándschade." En terwijl ik visioenen krijg van zwartgeblakerde huizen, verkoolde interieurs en ontplofte auto's, vervolgt mevrouw Jansen haar verhaal. "Mijn man heeft een gat in zijn broek gestreken. En die broek kostte wel negenenzestig euro!"
De kredietcrisis heeft er weer een nieuw woord bij. Naast taalparels als aanbodoverschot, vastgoedzeepbel en BosBanken hebben we nu te maken met zogenaamde 'stresstesten'. Een test waarbij wordt vastgesteld hoe groot de kapitaalbehoefte van de gestresste bank is. Elke zichzelf respecterende bank voert tegenwoordig zo'n stresstest uit. Althans, in de Verenigde Staten. In Europa willen we er niet zo aan (zo bleek onlangs tijdens het overleg van de ministers van Financiën tijdens de G8). Een aantal Europese landen heeft de test wel uitgevoerd, maar wil de resultaten niet bekendmaken.
Ik ben matig sportief. In het kader van de teamspirit mag ik echter graag deelnemen aan groepsactiviteiten. Dus toen één van mijn accountmanagers me voor een heuse 'expeditie' vroeg, zei ik natuurlijk geen nee.
Het reisverzekeringseizoen is weer aangebroken en ik heb het druk. De zorgplicht van een assurantietussenpersoon breidt immers nog steeds uit. "Goed smeren met zonnebrandcrème en tussen twaalf en drie uit de zon", roep ik tegenwoordig standaard, wanneer iemand de rubriek geneeskundige kosten meeverzekert. Niet alleen adviseer ik reizigers foto's te maken van meegenomen spullen en bagage nooit onbeheerd achter te laten; ik wijs klanten er óók altijd op dat ze in geval van diefstal aangifte moeten doen.
Een tijdelijke risicoverzekering bij overlijden is een vrij simpel product. De naam zegt het eigenlijk al; een risicoverzekering met een tijdelijk karakter die uitkeert wanneer de klant komt te overlijden. Geen al te moeilijk verhaal.
De schade begon zoals alle andere. Een klant meldde een probleem (lekkage in de badkamer) en er werd een schadeformulier toegestuurd. Gewoontegetrouw liet ik de klant een loodgieter bellen en stuurde de maatschappij een expert. Maar het wilde niet zo vlotten dit keer; géén van de vaklui kon iets zinnigs over de schadeoorzaak zeggen. De badkamer stelde iedereen voor een raadsel. We vroegen de maatschappij om raad. Gewichtig werd ons medegedeeld dat er een beroep gedaan zou worden op het Lek Detectie Team.
Een nieuwe lente, een nieuw logo. Bij ASR zijn ze goed bezig; er waait daar een frisse wind. Het viel me opeens op. De informatievoorziening is verbeterd, de extranetten vernieuwd en de schades bij het veelgeplaagde bedrijf worden ineens opvallend snel en zonder gezeur afgehandeld. Waar er voorheen bij elk aansprakelijkheidsclaimpje nog een paar lullige vragen voor de tegenpartij uitgeperst werden, heb ik nu ineens binnen een week de uitbetalingsbevestiging binnen.
De dag vóór mijn PE toetsen ontving ik een sms'je van het Nibe-SVV. "Succes met uw examen!" Heel attent en heel welkom. Want succes, dát had ik nodig. Ik had dan wel van elk PE onderdeel een studieboekje in huis (ik hou me tenslotte niet elke dag met Incoterms, elobikes en waardeoverdracht naar het buitenland bezig) maar studeren was er nooit van gekomen.
