"Ik heb mevrouw M. aan de lijn", roept mijn collega. "Het is niet zo'n heel duidelijk verhaal, maar ik begrijp dat haar hond is aangereden." Op mijn netvlies verschijnt direct het beeld van een gewonde, jankende hond die met zijn kop in de schoot van zijn baasje ligt.
Tegenwoordig heb ik een PE-abonnement. Voor een vast bedrag per maand ontvang ik toegang tot een digitale leeromgeving en word ik, wanneer de tijd rijp is, opgeroepen voor een examen. Hartstikke handig.
Ikzelf volg schades altijd met veel belangstelling. Deels omdat het mijn vak is en deels omdat ze wellicht op een later tijdstip een mooie column kunnen opleveren. Het leukste vind ik aansprakelijkheidsschades. Liefst met een onduidelijke schuldvraag. Zoals in het geval van klant M. Klant M. logeerde wegens omstandigheden in een vakantiehuisje van een kennis. Aangezien de logeerpartij plaatsvond in de winter, had klant M. in het huisje de kachel aangehad. Een houtkachel.
Huisdieren vallen verzekeringstechnisch onder de inboedel. Dat wil zeggen, kléine huisdieren. De particulier die onlangs zijn twee lama's wilde verzekeren werd vriendelijk doorverwezen naar Rialto. Katten, honden, hamsters en vissen zijn kleine huisdieren, dus vallen ze onder de (dekking) van de inboedelverzekering. Tot zover niets ingewikkelds.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik in contact kwam met klant I. Ze was, ten tijde van onze eerste ontmoeting, net begonnen als zzp'er. Tijdens een oriënterend gesprek spraken we over arbeidsongeschiktheids- en schadeverzekeringen, risicobeheersing en vermogensopbouw. Vooral dat laatste vond ze belangrijk. Ze wilde, nu ze geen pensioenopbouw meer had, zeker gaan sparen 'voor later'.
Sommige klanten hoor je nooit. Andere klanten daarentegen, hebben altijd wat. Glasbreukje hier, brandje daar en soms zelfs meerdere schades tegelijk. De claims variëren van total loss gereden auto's tot verkeerd gestreken kleding. Ik heb één klant die de afgelopen twee jaar al zeven schades heeft geclaimd. Zéven! De ene schade was nog niet afgehandeld of hij kwam de volgende al melden. En het waren volstrekt normale schades, niets wees erop dat hij de boel oplichtte.
Terug van vakantie val ik met mijn neus in de boter. Of beter gezegd: in het salpeterzuur. In mijn mailbox vind ik een foto van een Opel Astra met beschadigde laklaag. De auto, eigendom van klant E., had in de buurt van een chemische fabriek gestaan. De fabriek had die dag salpeterzuur gelekt. Het gevolg: een Astra met tijgerprint.
Enige tijd geleden werd ik, via onze website, benaderd door meneer P. Of ik hem een aanvraagformulier voor een begrafenisverzekering kon mailen. En hoe lang het zou duren, voordat hij de polis in zijn bezit had. Nou heb ik zo mijn twijfels over verzekeren via het internet. Mijn ervaring is dat digiklanten niet alleen vrijblijvend informatie willen, maar ook vooral heel vrijblijvend met de polis - de daarbij behorende premiebetaling - omgaan. Daarom maak ik liever direct een afspraak. Echter de toon van meneer P. was zo correct dat ik uiteraard aan zijn verzoek voldeed.
Het schadeformulier van klant S. was op het eerste gezicht niet zo bijzonder. Klant S. was, zittend in zijn auto, vanachter aangereden. Hij stond op dat moment stil. S. had flinke schade aan zijn nagenoeg nieuwe BMW: kapotte achterlamp, deuk in de bumper, diepe krassen in de lak. Impactvolle kop-staartbotsing, ging ik vanuit. Bij het bekijken van de gegevens van de tegenpartij fronste ik echter mijn wenkbrauwen. Klant S. was niet aangereden door een andere auto, maar door een fietser. Tot mijn grote verbazing had ik hier te maken met een 'gevalletje 185'
Een 33-jarige verzekeringsadviseur uit Veenendaal heeft zich vergrepen aan een vrouwelijke klant. Dat gebeurde tijdens een adviesgesprek in haar woning. Tijdens het gesprek begon de adviseur met het maken van seksuele toespelingen. Vlak daarna betastte hij de vrouw meerdere malen.
