Ons systeem van Permanente Educatie (PE) is behoorlijk ingewikkeld: de PE-eindtermen (die bij de verschillende financiële diploma's horen) staan omschreven in de Wet Financieel Toezicht (WFT). Op basis van die WFT-eindtermen adviseert het College Deskundigheid Financiële Dienstverlening (CDFD) het Ministerie van Financiën over de te hanteren toetstermen. Vervolgens schrijft het (geaccrediteerde) opleidingsinstituut een studieboek aan de hand van die toetstermen.
Klant C. vertrok naar Engeland en besloot om al haar schepen achter zich te verbranden. Helaas had ze daarbij één ding over het hoofd gezien. Op één van haar Hollandse "schepen", een woonhuis met inpandige garage, rustte nog een hypotheek. En die hypotheek moest natuurlijk, ook al stond het huis in de verkoop en woonde zij inmiddels in het buitenland, wél betaald worden.
Op het moment dat klant M. de douchekraan opendraait, blijkt er zo'n enorme druk op het water te staan dat de douchekop letterlijk uit elkaar spat. Klant M. schrikt zich een hoedje en verder douchen kan ze wel vergeten. Schade: € 175 voor een nieuwe douchekop. Wanneer klant M. op onderzoek uitgaat, komt ze er achter dat de schade is veroorzaakt door een tijdelijk verhoogde waterdruk in verband met werkzaamheden aan de leidingen in haar appartementencomplex. In de centrale hal hangt een waarschuwingsbriefje van de vereniging van eigenaren. M. heeft dit briefje niet gezien, met alle gevolgen van dien.
Dat dieven steeds brutaler worden, ondervond klant J. onlangs aan den lijve. Terwijl hij een avondje op bezoek was bij vrienden, en zijn appartement dus tijdelijk onbemand was, werd er via de intercom aangebeld bij de buurvrouw van klant J. "Pizzakoerier," werd er gezegd. "Wilt u de deur even opendoen? Ik kom een pizza brengen voor nummer 20, het adres van klant J., maar hij reageert niet." "Nou", antwoordde buurvrouw 1 laconiek. "Dan is hij er niet. En als hij er niet is, dan hoeft hij ook geen pizza." Ze verbrak de verbinding.
Je zou het misschien niet zeggen, maar ook binnen de financiële sector wordt er wat af geroddeld. De reacties van branchegenoten die ik zo nu en dan op AM Web lees, bevatten regelmatig meer speculaties dan een willekeurig artikel in de Story. "Meneer X zegt dat hij weggaat vanwege zijn carrière? Wel heel toevallig hè, dat zijn werkgever net is gaan reorganiseren, moest zeker teveel salaris inleveren." Of: "Maatschappij Y stopt met stedentrips? Dat doen ze alleen maar onder druk van het Verbond hoor." "Verzekeraar Z. schrapt personeel? Nou ja, dat personeel heeft ook meegewerkt aan de financiële drama's daar. 't Is gewoon een criminele organisatie, dat weet iedereen al jaren!"
Bij de hypotheek van de familie M. leek de 'M' te staan voor Murphy's Law: alles wat fout kón gaan, ging fout. De medische acceptatie duurde lang, de taxatie verliep stroef en tot overmaat van ramp vergat M. het financieringsvoorbehoud te verlengen. Op de dag dat de stukken compleet waren, werd de klant in gebreke gesteld. Dit betekende dat hij vanaf dat moment nog acht dagen de tijd had, voordat de hypotheekakte alsnog zou passeren. Als alles nu in één keer goed ging, dan zou de klant nog net op tijd zijn.
De vervelendste schades zijn de schades die niet gedekt zijn. En het rare is: die schades komen nooit alleen. Het lijkt wel alsof ze elkaar aantrekken! Soms gaat het wekenlang goed, handel ik met succes de ene claim na de andere af en opeens gaat het roer om: alsof het potje ineens leeg is. Neem nou een dag als gisteren. Ik was nog niet binnen of ik werd gebeld over een verkeerschade: een klant had een paaltje geraakt. Helaas had diezelfde klant twee maanden geleden zijn polis omgezet van allrisk naar beperkt casco. Vervelend, vooral omdat de klant zich de omzetting in eerste instantie niet meer kon herinneren. Resultaat: teleurstelling.
Onlangs liep ik klant D. tegen het lijf. Dit gebeurde in de Albert Heijn, ter hoogte van huishoudelijke artikelen. Ik zocht net de schuursponsjes. "Hallo", groette klant D. Ik draaide me om en groette terug. Vervolgens richtte ik me weer tot de schappen en zette mijn speurtocht naar de sponsjes voort. Ik ging er vanuit dat klant D. zou begrijpen dat de supermarkt onderdeel was van mijn natuurlijke habitat en dat hij me niet verder moest storen. Klant D. dacht daar echter anders over.
De enige zekerheid die we in het leven hebben, is dat we doodgaan. Het 'onzekere voorval' bij de uitvaartverzekering zit hem dan ook niet in het feit dát we overlijden maar in het tijdstip waarop dat gebeurt. Statistisch gezien wordt een man in 2011 77,8 jaar. Klant T. was, met zijn 67 jaar dus ruim tien jaar te vroeg. Verdrietig maar ook wel een beetje verrassend. Hij had mij immers nog niet zo lang geleden - volkomen gezond volgens eigen zeggen - nog gebeld met het verzoek zijn begrafenisverzekering te verhogen.
December 2010 staat in het teken van ijs en sneeuw. Rond Sinterklaas kwamen de eerste schadeformulieren van verkeersuitglijders alweer binnen en ook op het gebied van de ziektekosten is een en ander merkbaar. Het was dan ook een logische keus van ASR om hun workshop 'Vol Vertrouwen Ondernemen' te houden op sport- en businesscomplex De Vechtsebanen in Utrecht. De 'kenniscarrousel', zoals de verschillende verhalen zo mooi genoemd werden, zou op die manier, heel sfeervol, worden afgesloten met een uurtje op het ijs en een winterse stamppot.
