Een deadline voor een derde blog. Onzekerheid, want is het wel goed genoeg? Bijna vakantie, óók dat nog. Heb ik wel een goed gevulde verbandtrommel en is de paklijst al geprint? Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om vakantie op te nemen. Kijk en dáár gaat het mis.
Op 1 juli heeft staatssecretaris Wiebes (Financiën) aangegeven dat zijn plan klaar ligt om de problemen omtrent het opbouwen van pensioen in eigen beheer door de DGA op te lossen. Speerpunt van dit plan is de afkoop van de eigen beheer voorziening door DGA's te stimuleren, door hiervoor over de jaren 2017 tot en met 2019 een (aflopende) korting te verlenen. Dit vermogen verliest met afkoop de pensioenbestemming; ik vraag me af of dit de beste oplossing is.
In onze praktijk zijn we druk doende om de nieuwe WGA-markt en de producten in kaart te brengen. En één van de met ons samenwerkende adviseurs vraagt zich af of de verzekeraars de nieuwe markt echt wel willen bedienen. Of regeert de angst of onwetendheid? Er wordt onderscheid gemaakt tussen werknemers met een vast contract en een flexwerker. Dat is duidelijk. En de wens is om te komen tot 12-jaarsproducten; daar is het aanbod op ingericht. Maar dan de praktijk...
Onze reisbagage en de laptop kunnen we verzekeren, maar echte natuurcatastrofes niet. Bovendien neemt de kans hierop door veranderingen in het klimaat alleen maar toe. Nederland is beroemd en bekend om haar watermanagement en die kennis wordt wereldwijd erkend en ingezet. Echter, een adequate dekking voor overstroming is ondanks diverse pogingen nog niet tot stand gekomen. Ook worstelen we al jaren om de aardbevingsschade in Groningen fatsoenlijk te regelen. Dus de hoogste tijd voor serieuze actie.
Nederlanders zijn niet geïnteresseerd in hun pensioen. Dat is de stelling van de gemiddelde expert binnen het pensioendomein. De branche stelt 'Wij doen er alles aan, we sturen UPO's, we maken portalen, we hebben de Wet pensioencommunicatie, er is hard gewerkt aan Pensioen 1-2-3, we hebben het Pensioenregister en toch is de consument niet in beweging te krijgen'. Is deze frustratie terecht en wat moet er dan veranderen?
Tim is met zijn gezin op vakantie gegaan deze week. We hebben hem digitaal uitgezwaaid. Via onze whatsapp groep nam hij ons mee in zijn voorbereidingen voor de reis naar de Dordogne. Hij verheugde zich op het meenemen van het vakblad over audioapparatuur, zijn passie. Maar in de brievenbus lag de nieuwste editie van het ALS Magazine. Teleurstelling. Keer op keer die confrontatie met wat hem in zijn leven genadeloos belemmert. Soms wordt het zelfs de positieve Tim even te veel.
Miljarden mensen wereldwijd zijn 'underserved'. Veel studenten, millennials, <em>zzp'ers </em>en kleine ondernemers hebben geen of heel moeizaam toegang tot krediet. Gewoon, omdat ze geen of onvoldoende financiële historie hebben. De OECD - een samenwerkingsverband van 34 landen voor beter sociaal en economisch beleid - concludeerde recent dan ook dat meer diverse vormen van krediet nodig zijn. <em>Zzp'ers </em>en kleine ondernemers hebben, volgens de <a href="http://www.oecd.org/industry/lending-to-smes-and-entrepreneurs-is-improving-but-more-diverse-forms-of-financing-are-needed.htm" target="_blank">OECD</a>, een sleutelrol bij een meer duurzame economische groei
Verzuim beter onder de duim. Kan dat? Ja, ik denk van wel. Er zijn situaties die met het beste verzuimbeleid ter wereld en de tofste leidinggevende van het land niet te voorspellen of te voorkomen zijn. Voor die situaties heb ik helaas geen oplossing. Maar ik denk wel dat werkgevers en werknemers samen veel kunnen doen bijvoorbeeld aan het voorkomen of verkorten van verzuim.
In 2015 verdrievoudigden de investeringen in insurance startups, waarmee de InsurTech investeringen wereldwijd stegen naar ruim € 2,3 mld euro. De zogeheten 'early stage'-investeringen stegen in het eerste kwartaal van dit jaar naar een historisch record.
"Verzekeraars zijn zich bewust van de uitdagingen waar zij voor staan, maar veel van hen zeggen dat ze het moeilijk vinden om werkelijk waarde te halen uit veranderingsinitiatieven en dat ze onvoldoende capaciteiten hebben om verandering binnen de organisatie echt op grote schaal teweeg te brengen."
