Onlangs mocht ik bij BNR uitgebreid vertellen over waarom ik denk dat autoverzekeringen minimaal veertig procent duurder moeten worden de komende drie tot vier jaar. Kort samengevat: nieuwe grote, zware, brede en veel te snelle personenwagens walsen nogal makkelijk en vaak over zwakke verkeersdeelnemers en kleinere oudere auto's heen. Best slecht voor de schadelast.
Blogs
Je kent m' vast wel. De grote hit van de Brabantse zanger Guus Meeuwis: "Het dondert en het bliksemt (..) Het wordt dus pompen of verzuipen da's de enige manier". Het is zo'n meezinger waarmee je doorgaans een hele kroeg of plein in beweging krijgt. En over pompen of verzuipen gesproken: er is een hoop mensen dat ervoor zorgt dat we in Nederland droge voeten houden ondanks alle regen. Ook als het dondert en bliksemt.
Iedereen van een zekere leeftijd kent het spelletje 'Wie ben ik?'. Relevanter is tegenwoordig de vraag: 'Waar woon ik?'. Vraag een gemiddelde Rotterdammer of hij binnen- of buitendijks woont en hij heeft waarschijnlijk geen idee.
Vorige week heb ik mijn geliefde steelpannetje gerepareerd. Twee nieuwe moertjes, en de pan kan weer jaren mee. Geïnspireerd door de campagne van ASR over duurzaam schadeherstel, koos ik ervoor om de pan niet weg te gooien, maar te herstellen. Als bewustwordingscampagne werkt deze dus - althans bij mij. In een tijd waarin duurzaam repareren steeds beter mogelijk is, voelt het simpelweg weggooien van beschadigde spullen onnodig en onverantwoord.
Niet iedereen weet dat kikkers kunnen dansen. Bepaalde soorten pijlgifkikkers voeren een ware baltsact op. Met hun tenen en vingers. Wellicht een wat ver-van-mijn-bedshow, maar toch. Dit is dé manier voor tropische kikkers om wijfjes te lokken. Ingetogen dancemoves met tikkende vingers en tenen, niet dat lompe brullerige gekwaak van de lokale Nederlandse neven. Een meer subtiele uitnodiging...
Twee jaar geleden schreef ik op deze plek een stukje over de mijns inziens terechte verlaging van de tekencommissie voor volmachten door ASR. Onbedoeld legde ik daar de AM-redactie bijna mee plat omdat zij werden overspoeld door reacties op dat stukje. Reacties die soms overigens verontrustend emotioneel waren. Het was een leerzame ervaring.
"Er is weinig veranderd." Die zin komt vrijwel altijd terug wanneer je praat met mensen die een aantal jaren geleden uit onze sector zijn vertrokken en weer zijn teruggekeerd op het oude nest. Wij, die elke dag in de sector werken, zien wel degelijk allerlei veranderingen. De opkomst van kunstmatige intelligentie, de consolidatie binnen de hele keten en de veranderingen rondom provisie zijn hiervan slechts drie voorbeelden.
Terwijl assurantieadviseurs en hun vertegenwoordigers zich nog altijd vooral druk maken over het achterhoedegevecht dat provisietransparantie voor schadeproducten heet, lijkt hen te ontgaan dat de schademarkt hen langzaam ontglipt. En dat is vervelender voor hen dan zij zich lijken te realiseren.
Het achtuurjournaal brengt een ambtenaar van de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen (UHT) van het ministerie van Financiën onherkenbaar in beeld. Die zegt dat de nieuwe schadeafwikkelingsroute voor slachtoffers van de toeslagenaffaire van prinses Laurentien de belastingbetaler bakken met geld kost.
De onderhandelaars die verbonden zijn aan de verschillende organisaties binnen onze sector hebben er jarenlang over gepolderd. Transparantie van provisie bij particuliere schadeverzekeringen: ja of nee en zo ja, hoe dan? Na de nodige wisselingen in politieke visies is het met ingang van 1 juli 2024 toch eindelijk zo ver.