Al bij de eerste stappen gaat het gesprek over diversiteit en inclusie. “Ik was verbaasd toen ik terug in Nederland kwam hoe weinig divers organisaties, en ook VGZ, zijn samengesteld. In Nederland is het best wel blank, terwijl, als we naar buiten kijken, vanuit onze kantoren in Arnhem of in Eindhoven, dan heb je een ander beeld. Het kan niet anders dan dat dat thema ook bij VGZ heel hoog op de agenda komt. Ook het aantal vrouwen in de top van de organisatie is wat mij betreft te beperkt. Ook bij VGZ.”

Ze trad in november 2020 aan als voorzitter van de Raad van Bestuur van Coöperatie VGZ, een vreemde periode om in een nieuwe positie te starten. Ze zegt: “Het was best vreemd: een ander bedrijf, een ander land -ik kwam terug uit Parijs- en dan ook nog in Corona-tijd. Mijn gezin was al in de zomer van 2019 terug naar Nederland verhuisd, ik zou pendelen tussen Parijs en Oegstgeest, maar vanaf maart 2020 was ik opeens toch thuis in Nederland en ging alles online. Sinds ik bij VGZ aan boord ben, ben ik in totaal maar vier keer op kantoor geweest, drie keer in Arnhem en een keer in Eindhoven: voor het ophalen van mijn laptop, voor de premievaststelling, voor een virtuele kerstborrel en pas geleden voor de interne presentatie van onze nieuwe strategie, dat is natuurlijk bizar. Veel gaat prima op afstand, maar de informele informatiestromen ‘bij het koffieapparaat’ mis je wel.”

Wat verwacht ze straks na Corona? “Ik denk dat we dan 50% thuis werken en 50% op kantoor. VGZ heeft een fantastische en stimulerende kantooromgeving en we hebben allemaal het sociale contact op kantoor hard nodig, maar tegelijkertijd voor de balans werk-privé is het ook positief gebleken dat medewerkers zo nu en dan thuiswerken.”

Zit er een rode draad in haar loopbaan tot nu toe? “Ik ging natuurkunde studeren omdat ik iets moeilijks wilde doen. Ik houd van complexiteit, ingewikkelde vraagstukken oplossen. Delft beantwoordden aan mijn verwachting. Tijdens mijn afstuderen werd ik door McKinsey benaderd en rolde ik het consultancy vak in, ook internationaal. Mijn maatschappelijke betrokkenheid kon ik altijd wel kwijt, zeker ook in de jaren dat ik actief was in de politiek (Voor het CDA, red.). En nu ook weer bij VGZ om bij te dragen aan wat wij noemen ‘zinnige zorg’. En ik wil graag bijdragen aan de formulering van de toekomst van de zorg: er is op dit moment geen gezamenlijke zorgvisie 2030: die moeten we met de gehele keten formuleren, ons op die manier, grensoverschrijdend organiseren.”

Ze vervolgt: “Ik geloof in marktwerking, onderlinge concurrentie binnen grenzen, maar nog meer zal de patiënt, de klant, de verzekerde, het lid centraal moeten staan en zal welzijn belangrijker worden in de begeleiding van de patiënt: preventie, welzijn, betere aansluiten van verschillende wet- en regelgeving systemen zoals de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), de WLZ (Wet Langdurige Zorg). We doen nu een pilot in Noord-Limburg op het gebied van val-preventie. Dit doen we met een aantal gemeenten en zorginstellingen waarbij het voor alle partijen de moeite waard moet zijn om de kosten en baten te her-alloceren. En die arts uit Breda die de absolute top op zijn vakgebied is, waarom zou die niet één dag per week in Zwolle werken?”

Ze praat heel bevlogen over de zorgvisie van VGZ en de organisatieontwikkeling. Waarom koos zij voor VGZ en waarom is zij de juiste vrouw voor de job? “Tja dat moet je aan mijn omgeving vragen maar….ik ben maatschappelijk betrokken én resultaatgericht, ik kan verbinden en mensen stimuleren om hun dromen te realiseren.”

Hoe kijkt zij terug op haar Parijse periode? “Het was enorm boeiend. Ik moest me de Franse taal en cultuur eigen maken, want hoewel binnen ING de voertaal wel Engels is, moet je je ook verstaanbaar maken bij de OR, bij journalisten en sowieso in Parijs.”

Heeft haar periode in Parijs haar leiderschap veranderd of op onderdelen versterkt? “Nog meer heb ik daar geleerd om mijn IQ en EQ te verbinden, en medewerkers mee te krijgen, mee te laten denken. Toen ik kwam was de medewerkerstevredenheid heel laag, we bungelden ergens onderaan de ING-lijstjes. Toen ik weg ging zaten we in de hoogste regionen. Verbindend en stimulerend leiderschap, verantwoordelijkheden laag leggen, dat werkt ook in Frankrijk.”

Had zij een leermeester? Zonder aarzelen: “Arthur Docters van Leeuwen was, toen ik bij de AFM werkte, ’echt een goede baas. Hij had een aantal geweldige adviezen: “roei met de riemen die je hebt”, met andere woorden: “maak gebruik van de aanwezige talenten, middelen, mensen….. want daar moet je het mee doen” en “soms kun je beter gaan voor de uitstekende realisatie van 80% van de gewenste doelen dan voor 110% die je met moeite en niet goed voor elkaar krijgt.” Ook leerde hij mij om veel meer IQ en EQ te verbinden, daar heb ik in mijn politieke loopbaan en daarna erg veel aan gehad.”

In de te formuleren zorgvisie 2030 en de visie op de samenleving van de toekomst komt zonder twijfel het thema duurzaamheid ook prominent naar voren. “Ik heb ervaren dat bedrijven op het gebied van duurzaamheid echt veel voor elkaar kunnen krijgen en intrinsiek gemotiveerd zijn. Ik was aangenaam verrast toen ik voor het eerst het VGZ-gebouw in Arnhem binnen kwam en vernam dat ons hoofdkantoor zich het gezondste kantoor van Nederland mag noemen. Hierbij worden ook de klimaatinstallatie en de verlichting meegewogen, naast de privé-werkbalans en de focus op mentale gezondheid.”

In het licht van de duurzaamheidsdiscussie, of beter, de dialoog, ziet Karien een belangrijke rol voor het bedrijfsleven. “Ik was in 2015 bij de COP21, de 21e klimaatconferentie van de VN in Parijs, waar ik toen net was gestart als CEO van ING France. Het waren de grote bedrijven die op COP21 de kar trokken en dat leidde uiteindelijk tot de klimaatdoelen van Parijs die door bijna 200 deelnemende landen zijn ondertekend.”

“Dat laat zien dat bedrijven een cruciale rol kunnen spelen bij grote maatschappelijke opgaven. Sterker nog, volgens mij moeten bedrijven die verantwoordelijkheid ook nemen. Je bent onderdeel van een samenleving, dan heb je als bedrijf ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid in die samenleving. Ik zie sindsdien een toenemende betrokkenheid voor dit thema. En in Frankrijk waren het vaak vrouwelijke CFO’s met wie we duurzaamheids deals deden. En bedrijven in Frankrijk nemen ook diversiteit als verantwoordelijkheid heel serieus, dat bleek ook toen ik twee jaar ‘co-présidente’ was van ‘Financi’Elles’, een Frans netwerk van vrouwen in de financiële sector.”

Karien van Gennip studeerde Natuurkunde aan de TU Delft, en houdt van complexiteit. Trad zij in de voetsporen van haar ouders? “Dat niet zo zeer, mijn vader werkte lang in ontwikkelingssamenwerking, mijn moeder werkte als beleidsambtenaar ouderenzorg, ook een maatschappelijke rol. Wij kregen van huis uit vooral mee dat je je talenten moest benutten. Ik wilde eigenlijk alles in plaats van kiezen. Mijn familie had een boerenbedrijf in Nuenen, nu zouden we dat ‘agrarisch ondernemerschap’ noemen. Ik wilde daar het boerenmeisje zijn maar ik vond het wonen in de stad ook geweldig als kind. Bij McKinsey kreeg ik de kans om snel in verschillende ‘keukens’ te kijken. Daar heb ik veel geleerd, ook internationaal. In al mijn keuzes sindsdien is de combinatie van maatschappelijke betrokkenheid, richting geven en resultaat behalen een rode draad in mijn leven en loopbaan.”

Over keuzes: wie kiest zij aan haar tafel, wat kookt ze en waar gaat het gesprek over? “Ik zou Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie, uitnodigen, en ook Caroline de Gruyter, columniste in NRC over Europese betrekkingen, om over de rol van Europa te praten. Ik ben sowieso echt een Europeaan. Ook zou ik Rose Marcario aan tafel vragen, de oud CEO van het duurzame kledingmerk Patagonia, zij heeft duurzaamheid en verantwoordelijk ondernemen echt op de kaart gezet, en bijvoorbeeld de CEO van het Sheba Medisch Center in Israel. Zij zijn in staat om met lagere kosten meer zorg te verlenen, onder meer ook door technologie.”

Wat staat er op het menu? “Ik vraag mijn man een grote zalm met gember op de BBQ te leggen, de rest doe ik wel. Ik schenk een Nederlandse wijn van Apostelhoeve. Het toetje komt uit Parijs, daar maken ze de lekkerste taartjes. En we zouden het hebben over de wijze hoe we in 2030 zorg, duurzaamheid, economie en welzijn met elkaar verbinden.”

Onze wandeling zit erop, de Ommetje app gaat uit en de volgende afspraak dient zich aan. Maar…we hebben ons wandel-doel bereikt en het Parijse taartje is verdiend…

Volgende keer in deze rubriek: Een wandeling met Edwin Velzel, CEO van PGGM N.V

De Wandeling is een rubriek waarin Monique de Vos in de buitenlucht een verfrissende ontmoeting heeft met smaakmakers uit de financiële dienstverlening, om zo meer te weten te komen over ‘de vent achter de tent’. Monique de Vos is partner van Chasse Executive Search in Den Haag.