Jurjen Oosterbaan

Misschien mis ik zaken. Maar ik heb sterk de indruk dat binnen onze sector innovatie op dit moment vooral gericht is op vernieuwing van de middelen om met de klant in contact te komen en minder op het herontwerpen van financiële producten.

Het is een beeld uit het verleden. De autotelefoon werd geïntroduceerd. Voor de jongeren onder ons: dat was niet iets wat je in je zak stak, maar een kast van enkele kilo's die in de auto werd gemonteerd.

Nu hoop ik toch van harte dat de zetduivel slaapt en de spatie in de kop van dit artikel wordt overgenomen. Want echt dames. Mijn oprechte excuses. De redactie laat haar columnisten vrij in wat zij schrijven. Maar hier en daar wordt een lichte suggestie niet geschuwd. Dus bij de jaarplanning werd fijntjes opgemerkt dat dit een speciaal nummer is: het nummer met de AM-topvrouwen.

We schrijven 1815. Nathan Mayer Amschel Rothschild weet via het gebruik van postduiven dat Napoleon de slag bij Waterloo heeft verloren van de duke of Wellington. In London verspreidt hij echter het gerucht dat Napoleon heeft gewonnen. De koersen daalden scherp en leidden tot de Londense beurskrach van 1815. Toen duidelijk werd dat Napoleon toch verslagen was, veerden de koersen op en had Nathan een vermogen verdiend.

Het Financieele Dagblad (FD) jokt niet. Dus als bericht wordt dat het Gronings bedrijf Organ Assist verkocht is voor een bedrag van € 24 miljoen dan zal dat zo zijn. Opvallend wordt het bericht wanneer het FD aangeeft dat de verkoopwaarde 240 maal de ebitda is. Dit wil zeggen dat de koper bereid is een koopprijs neer te tellen die gelijk staat aan 240 keer het bedrijfsresultaat!

M'n vegetarische naasten keken een beetje glazig toen ik op de eerste dag van mijn vakantie uitriep 'We gaan het varken slachten'. Een snelle verduidelijking was nodig om de sfeer goed te houden. In de boekenkast bij ons thuis staat een reusachtig spaarvarken. Jarenlang gingen daar de overtollige muntjes in. De laatste tijd was het digitale armoe voor het varken.

Het boterde niet tussen mijn ouders en mij. Zodra ik 18 jaar was ben ik zelfstandig gaan wonen. Dat kon ook dankzij de studiefinanciering. Ik heb daar gedurende mijn hele studie van kunnen leven. Mijn vriendin en ik willen nu een woning kopen. Ik heb een studieschuld van € 73.000 en mijn vriendin van € 27.000. Dit is geen fictie. Maar een voorbeeld uit de praktijk dat deze week op mijn bureau belandde.

Ook ik ben niet zonder zonde. Zo moet ik toegeven dat ik in een vorig leven namens het georganiseerde, onafhankelijke intermediair met groot enthousiasme de vaardigheidstraining 'overwinnen van koopweerstanden'onder de aandacht van de leden heb gebracht.

Op 19 mei jl. werd de branche verblijd met het persbericht waarin FFP, SEH en RFEA aankondigen de handen ineen te slaan om tot één krachtige beroepsorganisatie te komen. We moeten nog even tot september wachten op de details.

"Luis in de pels" te zijn, is de maatschappelijke taak van de journalist. Dit geldt voor de journalist die de samenleving in zijn algemeenheid als zijn werkgebied ziet. Even zo goed geldt dit voor de journalist die zich richt op een specifieke bedrijfstak, zoals het verzekeringsbedrijf.