Een aardbeving en twee overstromingen in bijna vier jaar tijd hebben de oplossing voor een adequate schadevergoedingsregeling nog geen stap dichterbij gebracht. De burger, en met name die in de risicogebieden, is de dupe. Hij mag hopen dat deze winter het water in de grote rivieren niet wéér de dijken overstijgt. Minister Zalm (financiën) maakt zich er wel erg goedkoop vanaf met de verzuchting dat er na 50 jaar wachten op een oplossing door de markt (lees: verzekeraars) een rol is weggelegd voor de overheid. De bewindsman vergeet gemakshalve, dat juist door nalatigheid van de overheid niet alle dijken op Delta-hoogte zijn gebracht, zodat er overstromingen mogelijk zijn gemaakt. Het is daarom dat de Raad van State de verplichte rampenpolis van tafel heeft geveegd. Ook het hoogste adviescollege is van mening dat de overheid een eerste verantwoordelijkheid heeft om haar burgers te vrijwaren van (de financiële gevolgen van) natuurrampen. Dezelfde kritiek is ook geuit door D66 bij de parlementaire behandeling van het nu afgeschoten wetsvoorstel. Ook toen had Zalm er - en met hem de meerderheid van de Kamer - geen oren naar. Om nu het oordeel van de Raad van State als 'fundamenteel' en 'zwaar' te betitelen, komt dan ook op zijn minst merkwaardig over. De kritiek op verzekeraars is daarom niet terecht, omdat er na de aardbeving in Limburg begin 1992 serieus is gestudeerd op een verzekeringstechnische oplossing voor schadelast als gevolg van natuurrampen. Het was wéér de overheid die het verzoek om een garantiestelling en een fiscaal begunstigde opbouw van reserves traineerde. Nu komt er een wettelijke financiële regeling waarop burgers aanspraak kunnen maken, zij het met een (hoog?) eigen risico. Alsof deze regeling principieel erg afwijkt van het eerdere wetsvoorstel. Ook nu zal er collectief (via belastingen) door alle burgers moeten worden bijgedragen aan een schadelast van een lokale groep burgers, omvangrijke calamiteiten even buiten beschouwing latend. Verzekeraars kunnen een bijdrage leveren door op de opstal- of inboedelpolis een aanvullende dekking te bieden ter grootte van bijvoorbeeld het door de overheid vast te stellen eigen risico. En dát risico is nog te overzien. Of de voorgestelde financiële regeling er komt vóór 1 mei dit jaar, zoals door VVD-Kamerlid en tussenpersoon Jos van Rey is geëist, staat te bezien. Wellicht moet er eerst nog heel wat water door de grote rivieren stromen, wil daarover zekerheid zijn. De zomer tegemoet gaande, lijkt dat géén ramp meer! Wim Abrahamse