Een verzekeraar is verplicht om een klant uitgebreid te informeren zodra er kapitaal vrijkomt. Daar zit meestal ook de mogelijkheid bij om een uitkering bij henzelf aan te kopen. “Die informatieplicht heeft de AFM zo bedacht”, zegt Wolfsen. “Maar er is ook nog zoiets als portefeuillerecht.” In het klantenportal heeft een consument zo een uitkering aangekocht, Wolfsen staat als intermediair noodgedwongen aan de zijlijn.

Terwijl in de samenwerkingsovereenkomsten die Wolfsen heeft lopen met de aanbieders staat dat ze geen enkele commerciële activiteiten naar zijn klanten zullen ontplooien. Daar hebben ze volgens Wolfsen geen enkele boodschap aan. "Ik kan brieven laten zien waarin een verzekeraar klanten drie opties geeft. Rechtstreeks afsluiten bij de verzekeraar, bellen met een adviseur van de verzekeraar, en oh ja, je kunt ook naar je oude tussenpersoon. Dan word ik niet eens bij naam genoemd. Waar blijft dan je rol als adviseur?"

Aanbieders zijn de lachende derde

Klanten met een bankspaarproduct moet Moneywise wel langs het klantenportal leiden, omdat een adviseur niet mag weten op welk saldo iemand is uitgekomen. "Dat zit ‘m dus ook in wetgeving, maar zoals wel vaker zijn banken en verzekeraars de lachende derde. Die kunnen zo doodleuk alles naar zich toetrekken.”

Een lijfrente regelen via Moneywise kost particulieren eenmalig 177 euro. Wolfsen heeft maar geaccepteerd dat passanten op zijn site zijn niet altijd realiseren wat zijn rol is. “Ze gaan naar Moneywise om te zien dat een bepaalde bank of verzekeraar de hoogste uitkering heeft en sluiten het product vervolgens tegen zeer lage kosten af bij die bank of verzekeraar. Dan zijn wij ‘boeven’ omdat wij er meer geld voor vragen. Maar die klant is vergeten dat we een vergelijkingssite bouwen en onderhouden, de telefoon opnemen, vragen beantwoorden, superservice bieden. Uiteindelijk heeft de klant het gewenste product gevonden via onze vergelijker.”

Geen gelijk speelveld

Wolfsen noemt de tarieven die verzekeraars in hun directe kanaal voeren absurd. “Het distributiekostprijsmodel klopt van geen kant. Je weet in wat voor panden Nationale-Nederlanden en Aegon zitten. Het kan natuurlijk nooit zo zijn dat een direct product daar goedkoper is dan bij een intermediair drie hoog achter op een industrieterrein. Wat denk je dat alle die Google-ads van Reaal kosten? Er zit marge in het product, daardoor kunnen ze met een lage kostprijs werken. En er zijn nog steeds verzekeraars die pensioen aanbieden zonder distributievergoeding, omdat blijkbaar de wet daar de mogelijkheid toe biedt. Dat is nooit de bedoeling geweest. Er zou een level playing field komen. Een klant moet een bank of verzekeraar ook betalen voor advies, afsluiten of bemiddeling."

'Geen handhaving op distributiekostprijsmodel'

Hoewel hij strijdbaar klinkt, heeft Wolfsen weinig hoop op verbetering. Volgens hem is er niet tegenop te boxen. “Wat moet ik doen? De pers opzoeken: ‘Ik vind dat klanten meer moeten betalen bij een verzekeraar.’ Daar win ik toch geen wedstrijd mee?” Een klacht of een goed gesprek bij de AFM lijkt een logische stap, maar daar heeft Wolfsen evenmin vertrouwen in. “Dat heeft geen zin als intermediair. Als je afgestompt wil worden, dan moet je met de AFM bellen. Ze controleren amper op het distributiekostprijsmodel.”

Toch zit Wolfsen op een zonnige februaridag zijn verhaal te doen bij een journalist. Dat doe je niet als je geen hoop op vooruitgang hebt. “Zo nu en dan moet de vulkaan even spuwen. Want elke keer als ik weer een directeur hoor zeggen dat het intermediaire kanaal zo belangrijk voor ‘m is, dan wil ik hem graag wijzen op wat de werkelijkheid is.”

Reactie Verbond van Verzekeraars

Een woordvoerder van het Verbond van Verzekeraars heeft begrip voor de wrevel van Wolfsen en noemt het een aandachtspunt. Het is volgens hem logisch dat verzekeraars bij expirerend kapitaal een aanbieding doen, "en dan kan het inderdaad nuttig zijn het intermediair die de desbetreffende verzekeraar in de boeken heeft als financieel adviseur te noemen."