De man benaderde de adviseur eind 2018 om een zogeheten Persoonlijk AOV Vergelijk Rapport op te stellen in verband met de arbeidsongeschiktheidsverzekering die hij wilde afsluiten. De man had financieel niets te vrezen bij het opvragen van het rapport. Als hij niet tevreden zou zijn over de inhoud, kreeg hij gegarandeerd het betaalde bedrag terug. De man gaf daarop akkoord voor de opdracht, ook al waren enkele bijlagen die bij de opdrachtbevestiging hoorden niet overlegd.

Rapport valt tegen

Het rapport kreeg hij in december 2018 opgestuurd. Echter viel de inhoud tegen en op 1 februari 2019 liet hij per e-mail weten aan de adviseur dat hij gebruik wilde maken van de garantieregeling en de betaalde € 295 terug wilde hebben.  Die liet hem enige tijd later weten dat hij dat kon vergeten, omdat hij binnen dertig dagen had moeten reageren. Echter bleek die termijn nooit te zijn gecommuniceerd, al beweerde de adviseur dat die informatie te vinden is in de garantieverklaring. Die zou aan de man zijn toegestuurd, wat de klant betwistte.

Adviseur verzuimt bijlage mee te sturen

De garantieverklaring is weliswaar genoemd in het e-mailbericht; echter heeft de adviseur verzuimd de betreffende bijlage waarin de garantie is omschreven mee te sturen in het digitale bericht. Een bewijs dat de klant op de hoogte zou zijn geweest van de voorwaarden kon hij niet leveren. “De stelling van adviseur dat de garantieverklaring aan consument is toegestuurd en dat hij deze heeft ontvangen en gelezen, is onvoldoende. Dit leidt tot de slotsom dat adviseur niet heeft aangetoond dat sprake is van een beroepstermijn van dertig dagen.”

Terecht beroep op garantieregeling

De man heeft daarom terecht een beroep gedaan op de garantieregeling; de adviseur betwistte de claim zelf namelijk niet. De geschillencommissie heeft daarom bepaald de het betaalde bedrag teruggegeven moet worden aan de klager. De uitspraak is niet-bindend.