Het Verbond ziet normbedragen en protocollen voor het vaststellen van schades als een “fundamentele oplossing” voor de nu soms trage afhandeling van letselschadeclaims. In andere Europese landen werkt dat volgens directeur Richard Weurding goed. “Door een sjabloon van genormeerde bedragen op de schaderegeling te leggen, wordt geen oplossing voor het probleem gecreëerd, maar een probleem boven op het oorspronkelijke probleem gelegd,” zegt Gert-Jan Mijnen daarover.
Volgens de letselschadedeskundige zal de gang naar de rechter er met zo’n stelsel niet minder om worden. “Ook bij een op deze manier bepaalde schadevergoeding voor sommige ziektebeelden, zal er onvrede en onduidelijkheid ontstaan, zowel bij slachtoffers als bij verzekeraars.”
Verlies aan arbeidsvermogen
Mijnen is niet per definitie tegen normering. Bij subjectieve aspecten kan het goed werken, wijst hij op de begin dit jaar ingevoerde regeling voor vergoeding van affectieschades. "Dat ligt heel anders bij schadeposten die concreet kunnen worden berekend", stelt hij. Volgens hem zijn er bij letselschades voldoende mogelijkheden om schade concreet vast te stellen. Dat geldt zeker voor posten als zorgkosten en het verlies aan arbeidsvermogen.
Mijnen ziet meer in de suggestie van CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg. Zij pleitte maandagavond in de Radar-uitzending voor een stelsel met sancties en een tuchtraad voor letselschades. Mijnen vraagt de minister een “marktmeester in de letselschade” op te tuigen. Zo’n instituut zou volgens hem vergelijkbare bevoegdheden moeten krijgen als een toezichthouder als de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Als door de branche afgesproken gedragsregels niet worden nagekomen, moet een autoriteit sancties opleggen, aldus Mijnen.
