Cremer (foto) was gisteren een van de sprekers tijdens een kennisbijeenkomst over International Business & Insurance bij de VNAB in Rotterdam. Tijdens de ontbijtsessie, georganiseerd door Schouten Zekerheid in samenwerking met Zurich en het Global Broker Network, was Cremer het hoofdgerecht. De advocaat uit Chicago kan bogen op 35 jaar ervaring bij het verdedigen van bedrijven in kwesties die draaien om productaansprakelijkheid. Op dit vlak geeft hij ook advies aan Europese multinationals met een aanwezigheid in de Verenigde Staten.

Big business

Aansprakelijk is ‘big business’ in Amerika stelt Cremer. “Het is een bedrijfstak waar vele miljarden in omgaan en die grote bedrijven op de knieën kan krijgen.” Hij haalt het voorbeeld aan van Dow Corning, een chemisch bedrijf dat in de jaren 80 werd aangeklaagd omdat het ook borstimplantaten verkocht, die gezondheidsklachten zouden hebben veroorzaakt. “Die implantaten maakten maar 2% van de omzet van het bedrijf uit, maar de miljardenclaim zorgde er wel voor dat het bedrijf jarenlang in surseance van betaling verkeerde, tot er een schikking werd getroffen.”

Grote bedrijven onder vergrootglas

Grote bedrijven liggen volgens de advocaat in Amerika altijd onder een vergrootglas, wat nog wordt versterkt door de snelheid waarmee ervaringen nu worden gedeeld via social media. Toch ligt een al te extreme benadering van het zogeheten tort-systeem, waarbij vaak vele miljarden worden geclaimd op basis van een onrechtmatige daad die zou zijn gepleegd door een bedrijf, onder vuur.

Al te extreme claims worden vaak maar voor een beperkt deel gehonoreerd. Zo kreeg sigarettenfabrikant RJ Reynolds in 2014 een claim van 23 miljard dollar aan de broek, een bestraffende schadevergoeding voor een vrouw die stelde dat RJ Reynolds verantwoordelijk was voor de dood van haar man. Een rechter in Florida schroefde de straf echter drastisch terug naar 16,9 miljoen dollar, gelijk aan het bedrag dat RJ Reynolds de vrouw aan compensatie moest betalen.

Astronomisch hoog

In individuele gevallen kan de schadevergoeding nog altijd schijnbaar astronomisch hoog uitpakken, zoals in de zaak van de automobilist waarbij een technische fout in zijn Audi ervoor zorgde dat de bestuurdersstoel bij een aanrijding naar achterklapte waardoor zijn zoontje voor zijn leven gehandicapt raakte. Audi werd gedwongen de familie van het slachtoffer 124 miljoen dollar te betalen, alleen ter compensatie van de medische kosten, de verzorging van de jongen en het inkomen dat hij mis zal lopen.

Liebeck vs. McDonald’s

Wellicht het meest beruchte geval van de Amerikaanse claimcultuur is de zaak Liebeck vs. McDonald’s. In deze zaak draait het om Stella Liebeck, een vrouw die brandwonden oploopt als ze koffie op haar schoot morst die ze even daarvoor bij een drive-through van McDonald’s heeft gekocht. De vrouw klaagt McDonald’s aan met de te hoge temperatuur van de koffie als een van de argumenten en en de rechter in New Mexico wijst haar een bestraffende schadevergoeding van ongeveer 2,8 miljoen dollar toe, toentertijd gelijk aan twee dagen koffieomzet van McDonald’s in de Verenigde Staten.

Volgens Cremer is de zaak illustratief voor de legendevorming over het Amerikaanse claimsysteem, ook in eigen land. Hij laat aan het publiek in Rotterdam filmpjes zien van Amerikanen die de vrouw, inmiddels overleden, toentertijd voornamelijk inhalig vonden. Ze was in hun beleving zelf niet zo slim geweest om met een hete bak koffie in de auto te stappen.

Gruwelijk bewijs

Het stukje uit een documentaire, dat daarna volgt, laat echter een hele andere realiteit zien. De toen 79-jarige vrouw reed helemaal niet zelf maar was bijrijder van haar zoon, die de auto na het halen van de koffie bovendien parkeerde. Het deksel van de zip cup schoot los nadat deze in eerste instantie niet los ging toen de vrouw er suiker in wilde doen. De koffie was zo heet dat de vrouw zware brandwonden opliep aan de binnenkant van haar bovenbenen, waarvan het filmpje het gruwelijke bewijs leverde.

Laconieke manager

”De werkelijkheid achter zo’n claim krijgt veel minder aandacht dan het bedrag”, aldus Cremer. Uiteindelijk stelde de rechter het door de jury toegekende bedrag sterk naar beneden bij. “Uiteindelijk is er geschikt in deze zaak, waarschijnlijk voor minder dan 600.000 dollar, maar dat heeft ook nauwelijks het nieuws gehaald.”

Dat de jury in eerste instantie met een claim kwam die vijf keer zo hoog lag, had volgens hem ook te maken met de poging van McDonald’s om de vrouw in eerste instantie af te schepen met 800 dollar en een latere getuigenis van een manager die er nogal laconiek over deed, ook al had McDonald’s naar eigen weten al 700 eerdere klachten gehad over te hete koffie.

Het is volgens Cremer een les voor (Nederlandse) multinationals die ook op het matje geroepen worden door Amerikaanse consumenten. “Toon echte betrokkenheid. Probeer niet alles af te schuiven op je verzekeraar, ook omdat verzekeringen vaak niet alle schade dekken. Je moet er wel een antwoord op weten te vinden, want als je als multinational wilt groeien, kun je vaak niet om de Verenigde Staten heen.”