De man trad per augustus 2012 in dienst bij de groothandel. In zijn tijdelijke arbeidsovereenkomst was vastgelegd dat een verplichte deelname geldt in de collectieve pensioenvoorziening. Ook in een aansluitend contract  dat liep tot februari 2014 was dit vastgelegd; in de arbeidsovereenkomst die daarna volgde, stond niets over de pensioenvoorziening.

Afspraken tussen werknemer en werkgever helder

De afspraken waren helder: de werkgever van de man, die als inkoper en bedrijfsleider werkzaam was, draagt zorg voor de aanmelding en regelt ook de premieafdracht. De werknemer zou ooit een aanmeldformulier hebben ingevuld, maar dat is in elk geval nooit bij de pensioenverzekeraar terechtgekomen, omdat zijn werkgever de aanmelding had uitbesteed aan een inmiddels gefailleerde zusteronderneming.

Inkoper trekt geregeld aan de bel

De inkoper trok geregeld bij zijn werkgever aan de bel over de pensioenregeling, maar kreeg telkens nul op het rekest. In 2015 mailde hij dat hij al bijna drie jaar zat te wachten op de contractueel afgesproken pensioenregeling/-bijdrage. “Elke maand loopt de vordering verder op.” Pas toen de relatie ernstig was bekoeld tussen werkgever en werknemer in 2019 ging hij werk maken van het verzuim van de werkgever.

Werknemer stapt naar kantonrechter

Uiteindelijk besloot de man naar de kantonrechter te stappen, omdat hem duidelijk was geworden dat de werkgever nooit premie had afgedragen en er dus ook geen pensioenregeling tot stand was gekomen. Evenmin had de inkoper werknemerspremie afgedragen. Hij wilde daarom de werkgeverspremie die betaald had moeten worden tussen 1 augustus 2012 en 1 februari 2014 terughebben als vergoeding voor de geleden pensioenschade.

Man had zelf schuld volgens werkgever

De werkgever was het hiermee niet eens, omdat die meende dat niet vaststaat dat de man geen pensioen heeft opgebouwd bij Reaal. Ook zou hij het formulier voor de aanmelding nooit hebben ingeleverd en dus door eigen toedoen niet deelgenomen hebben aan de pensioenregeling. Ook meende de werkgever nog dat sprake was van overmacht in verband met het faillissement van het zusterbedrijf dat contractpartij was van de verzekeraar en was de vordering verjaard.

Kantonrechter maakt gehakt van beweringen groothandel

De kantonrechter maakte gehakt van de beweringen van de groothandel. “Tussen partijen is een pensioenovereenkomst tot stand gekomen. In de arbeidsovereenkomst is opgenomen dat een collectieve pensioenvoorziening bestaat, waaraan eiser verplicht is deel te nemen. Het pensioenaanbod heeft eiser door ondertekening van de overeenkomst aanvaard”, aldus de kantonrechter, die meent dat de werkgever op zijn minst een rappel had moeten sturen wanneer een aanmeldformulier niet is ontvangen. Dat geen premies zijn afgedragen, wordt overigens niet betwist.

Er is zeker sprake van pensioenschade

De kantonrechter heeft bepaald dat sprake is van pensioenschade en dat de werkgever is tekortschoten in zijn verplichting om het pensioen van de inkoper deugdelijk onder te brengen en pensioenpremies af te dragen. De niet-afgedragen premies moeten daarom netto worden betaald aan de inkoper. De groothandel meent dat het in strijd is met artikel 65 lid 1 van de Pensioenwet, omdat in de optiek van de werkgever sprake is van afkoop, wat verboden is.

Vergoeding niet in strijd met Pensioenwet

De kantonrechter heeft echter bepaald dat de vergoeding hiermee niet in strijd is. “Afkoop wordt volgens art 1 Pw gedefinieerd als ‘iedere handeling waardoor pensioenaanspraken en pensioenrechten hun pensioenbestemming verliezen (…)’. Hier is echter nog geen pensioenaanspraak of pensioenrecht tot stand gekomen. Er is namelijk geen pensioenreglement dat de relatie van eiser en een verzekeraar beheerst, waaraan eiser aanspraken kan ontlenen. In beginsel staat het elke schuldeiser vrij te kiezen of hij nakoming of vervangende schadevergoeding wenst.” De groothandel moet de inkoper een bedrag van € 3.203,57 plus de wettelijke rente. Ook het bedrijf veroordeeld in de proceskosten.