Dirkzwager

Twee verzekeraars strijden over de vraag wie bij samenloop van verzekeringen de uitgekeerde schade dient te dragen (op grond van <a href="http://wetten.overheid.nl/BWBR0005290/Boek7/Titel17/Afdeling2/Artikel961/geldigheidsdatum_19-06-2014" target="_blank">artikel 7:961 BW</a>). Zij hebben onderling verhaal zodat ieder zijn deel in de dekkingslast draagt 'naar evenredigheid van de bedragen waarvoor ieder afzonderlijk kan worden aangesproken'. Is daarbij uitsluitend van belang wie de verzekeraars aanspreekt, of speelt ook de verhouding van de verzekeraars tot de aansprakelijke persoon (de verzekerde) een rol?

Het verzekeren van cyberrisico's zal op termijn net zo normaal zijn als het afsluiten van een brand- of aansprakelijkheidsverzekering. Dit schrijft het <a href="http://www.dzw.gr/85ac5" target="_blank">Verbond van Verzekeraars</a> in haar vandaag, 31 oktober 2013, gepubliceerde position paper '<a href="http://www.dzw.gr/589dc" target="_blank">Virtuele risico's, echte schade</a>'.

Het indemniteitsbeginsel (art. 7:960 BW in samenhang met art. 7:944 BW) houdt in dat een verzekerde krachtens een schadeverzekering geen vergoeding ontvangt waardoor hij in een duidelijk voordeliger positie zou geraken. Bij de verzekering van roerende zaken naar nieuwwaarde en bij de verzekering van gebouwen naar herbouwwaarde kan de vraag spelen of en in hoeverre het indemniteitsbeginsel zich tegen vergoeding overeenkomstig deze waarden verzet.

Als partijen contracteren worden in het contract regelmatig bepalingen opgenomen over aansprakelijkheid en verzekeringen. Het is zeer van belang dat daarmee bij de contractspartij geen verwachtingen worden geschapen die later onterecht blijken. Alleen al de discussie waartoe dit later tussen de contracterende partijen kan leiden moet zoveel mogelijk worden voorkomen.

Alweer bijna twee jaar geleden heeft de Hoge Raad in zijn arrest van 28 september 2012 (<a href="http://www.dzw.gr/f3b83">ECLI:NL:HR:2012:BW7507</a>) het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: 'HvJEU') verzocht om een uitspraak te doen betreffende het recht op een vrije advocaatkeuze door een verzekeringnemer. Er is nu duidelijkheid: de verzekeringnemer heeft recht op een vrije advocaatkeuze.

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven heeft hoger beroep in een <a href="http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CBB:2014:249" target="_blank">uitspraak</a> van 17 juli 2014 bevestigd dat SNS Bank meer (specifieke) informatie had moeten geven over risico's die zijn verbonden aan buitenlandse beleggingen.

Ten vervolge op de op deze kennispagina verschenen artikelen inzake de vrije advocaatkeuze bij rechtsbijstandverzekeringen kan inmiddels worden gemeld dat ook de Hoge Raad in het arrest van 21 februari 2014 (<a href="http://www

<iframe src="//www

De Hoge Raad heeft op 27 juni 2014 een <a href="http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:HR:2014:1558" target="_blank">arrest</a> gewezen, waarin een dekkingsweigering ten gevolge van een wijziging van activiteiten naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar wordt geacht.

Wanneer men in gemeenschap van goederen is gehuwd en het tot een echtscheiding komt, dient het gezamenlijke (huwelijks)vermogen verdeeld te worden tussen de (voorheen) echtelieden. Tot dat vermogen behoort in beginsel ook een eventuele letselschade-uitkering die aan een van de (voormalige) echtelieden ten tijde van het huwelijk is uitgekeerd.