In de zaak draait het om een stel dat zich in augustus en september 2013 laat adviseren over de voorgenomen verkoop van de bestaande woning en de financiering van een nieuw huis. De partner van de klager heeft op dat moment een tijdelijk arbeidscontract en stelt dat punt aan de orde. De adviseur maakt op basis van de gesprekken en een e-mailwisseling een rapport met daarin de uitwerking van een hypothecaire geldlening voor de financiering van een nieuwe woning en de restschuld voor de bestaande woning. Het stel zet de woning te koop en enig tijd later wordt de tijdelijke arbeidsovereenkomst van de partner van de klager beëindigd.

Bijna een jaar later wordt de bestaande woning van het stel verkocht. De koop van de nieuwe woning loopt echter spaak omdat er (mede) op basis van een ww-uitkering geen financiering van de woning kan worden verkregen. De koop kan weliswaar ontbonden worden, waarbij de klagers wel de notariskosten à € 181,50 voor hun rekening nemen, maar voor de verkochte woning staat nu een restschuld van € 35.163,04 over. Het stel houdt de hypotheekadviseur verantwoordelijk voor het mislukken van de financiering en vordert naast de restschuld ook nog eens € 965,25 voor het moeten huren van een andere woning en reiskosten van de adviseur.

Geluidsopnamen van gesprek met adviseur
Volgens de klagers had de adviseur in 2013 de indruk gewekt dat werkloosheid geen probleem zou zijn bij financiering van een nieuw huis omdat toch zou worden gekeken naar het arbeidsverleden. Bovendien zouden ze de adviseur tijdig, eind juli 2014, op de hoogte hebben gesteld van de verkoop van de bestaande woning de werkloosheid van de partner van de klager. Ten bewijze voerden de klager diverse mailwisselingen en telefoonlogs van gesprekken met de (medewerker van de) adviseur aan. Ook maakte het stel zonder medeweten van de adviseur geluidsopnamen van een gesprek met hem in juni 2015.

De geschillencommissie van Kifid stelt dat de klagers met de stiekeme geluidopnamen geen rechtsregels hebben overtreden. “Wel kan de Commissie zich de onvrede van de Adviseur op dit punt voorstellen, gelet op de langdurige verstandhouding tussen partijen. De Commissie heeft in de opname geen bewijs kunnen ontdekken van enige erkenning van schuld van de Adviseur, noch van enige andere omstandigheid die leidt tot aansprakelijkheid.”

Niets gebleken van gespreksonderwerp werkloosheid
Ook inhoudelijk ziet Kifid geen schuld bij de adviseur: “Consumenten hebben na het gesprek in 2013 weliswaar de veronderstelling gehad dat werkloosheid van de partner van Consument weinig gevolgen zou hebben voor de mogelijkheid van financiering van een nieuwe woning, maar de Commissie kan niet vaststellen dat dit te wijten is aan de uitlatingen van [..adviseur..]. Uit de email van 16 augustus 2013 van Consument blijkt slechts de vraag van Consument hoe banken reageren als er geen vast contract is. Ter zitting is door [..adviseur..] bevestigd dat dat ook tijdens het gesprek het uitgangspunt is geweest. Van het gespreksonderwerp werkloosheid is niets gebleken. Daarbij deelt de Commissie de stelling van de Adviseur dat als bekend mag worden verondersteld dat werkloosheid van grote invloed is op de mogelijkheid een geldlening te verkrijgen omdat er dan per definitie geen bestendig inkomen bestaat. Dat de Adviseur desondanks aan Consumenten zou hebben verteld dat ook bij werkloosheid door banken naar het inkomen in de afgelopen jaren wordt gekeken, acht de Commissie dan ook niet aannemelijk.”

De geschillencommissie stelt weliswaar vast dat de klagers de adviseur op 31 juli 2014 alsnog hebben geïnformeerd over de werkloosheid en de verkoop en aankooptrajecten maar “voor zover aan de Adviseur het verwijt kan worden gemaakt dat zij kort na het bewuste gesprek niet nadrukkelijk heeft gezegd dat de werkloosheid een groot probleem zou opleveren voor een nieuwe financiering, kan dat verwijt geen gevolgen hebben. Consumenten waren toen immers al gebonden aan de verkoop.”