Wiertsema heeft begrip voor de Wwft-regels, maar vraagt zich af waarom kleine adviseurs langs dezelfde meetlat worden gelegd als banken en verzekeraars. “Hoe proportioneel is het om van die ene adviseur in, pak 'm beet, Appelscha, en die voornamelijk inwoners en plaatselijke middenstand tot zijn clientèle mag rekenen, te eisen dat hij bij elke uitkering aan de groenteboer tegenover hem nagaat of deze inmiddels niet in het UBO-register is opgenomen?”, schrijft Wiertsema.

Geen nuance

Het gaat er volgens de Adfiz-directeur niet om dát adviseurs moeten aantonen dat ze de witwasregels naleven, maar de mate waarin ze dat moeten doen. Hij ziet een ‘totaal gebrek aan nuance’ bij de toezichthouder, die zich volgens hem op het standpunt stelt dat ze slechts uitvoering geven aan de regels.

Adviseurs blijven met vragen zitten

Adfiz organiseerde onlangs een webinar hoe de Wwft te vertalen is naar een werkbare kantoorpraktijk. Dat werd met driehonderd man drukbezocht en de branchevereniging is nog steeds bezig met het beantwoorden van alle vragen die eruit voortkwamen. “Ergens gaat er dus iets niet helemaal goed”, schrijft Wiertsema.

Schot hagel

De administratieve lasten staan volgens Wiertsema niet meer in verhouding met het doel. Het draagt eraan bij dat kleinere kantoren sneller besluiten hun zelfstandigheid opgeven. “Met hagel schieten mag dan wel verleidelijk zijn omdat het de kans vergroot dat je doel treft, maar het vergroot ook de kans op onbedoelde neveneffecten en -schade. En dan vraag ik me af: heiligt het doel wel altijd de middelen?”