Dik van Velzen was 43 jaar lang werkzaam bij Nibe-SVV en ontwikkelde in al die jaren een bewonderingswaardige kennis van de verzekeringsbranche. Sinds de oprichting van Stichting Assurantie Registratie (SAR) trad hij tevens op als kritisch klankbord. In 2017 zou Van Velzen met pensioen gaan, maar bleef tot grote vreugde van Nibe-SVV collega en directeur Jeanette Hadderingh, toch twee dagen per week werken. Naast zijn werk als onder meer programmamanager was hij hoofdredacteur van het vakblad ‘de Beursbengel’.
Jurjen Oosterbaan, eigenaar D&O:
“Ik heb Dik van Velzen altijd als een echte vakman gezien die heel goed laat zien waarom verzekeringen deskundigheid vragen. Omdat verzekeringen toch ingewikkelder zijn dan weleens lijkt. Hij liet zien dat het echt een vak is en sprak daar dan ook met enthousiasme over. Daardoor heeft heel veel mensen gestimuleerd om te blijven studeren, ook al zit je 20 jaar in het vak. Hij was kritisch en ging niet altijd mee met de makkelijke antwoorden. Dik wordt echt gemist. Zijn vakkennis en kritische houding: altijd positief, maar to the point. Ik had erg veel waardering voor hem.”
Wesley van het Hof, oprichter & algemeen directeur Hoffelijk:
“Dik was een allesweter, een autoriteit en icoon in de sector. Ik denk dat hij door velen herinnerd gaat worden. Ik ken geen sector zonder Dik. Ik weet nog dat ik voor het eerst in een examenoverleg plaatsnam en zodra ik een mening had, met een schuin oog naar Dik keek om te kijken of hij knikte. Dan hoopte ik dat hij het met me eens zou zijn en zo niet, dan bedacht ik me dat ik het niet bij het juiste eind had. Dat heb ik met niemand, maar Dik heeft zo’n scherp analytisch vermogen, weet zoveel over de sector en het ontstaan van wet- en regelgeving. Ik zag Dik ook niet echt als een concurrent. Ik zag hem als iemand die boven de partijen stond. We stonden er samen in.”
Jeanette Hadderingh, directeur Nibe-SVV:
“Voor ons is Dik iemand bij wie heel veel kennis die binnen Nibe-SVV aanwezig is, in één hoofd zat. En hij was ook nooit te beroerd om het met je te delen. Of je nu een collega, een klant of een journalist was. Hij stond ook altijd open voor een discussie daarover. Als Dik iets zei dan klopte het, anders zei hij het niet. Hij was ook enorm bescheiden over wij hij zelf bijdroeg. Dat is heel mooi aan een mens. Hij speelde met z’n kennis, bijvoorbeeld met zijn blogs waarin hij zaken op de hak nam. Mensen hingen aan zijn lippen als hij wat ging vertellen. Dik was er altijd een groot voorstander van dat mensen zich verder gingen bekwamen met branche-opleidingen. Die heeft hij zelf mede-vormgegeven en les in gegeven, echt tot het laatst toe. Zijn laatste les gaf hij in november 2020. In die zin is hij in het harnas gestorven.”
