Curatoren Willem Jan van Andel en Noor Zetteler onderzoeken of zo'n overdracht mogelijk is. "Dit proces zal vier tot zes maanden in beslag nemen." De curatoren hebben aan zes serieuze gegadigden voor overname van de verzekeringsportefeuille, "die in een eerder stadium hun interesse hebben doen blijken", deze week een bericht gestuurd. Met deze partijen wordt in januari verder gesproken. Daarbij wordt ook een adviseur ingeschakeld. Pas in de loop van het tweede kwartaal van 2021 denken de curatoren duidelijk te kunnen geven over de overdracht van de verzekeringsportefeuille.

Korting onvermijdelijk

Conservatrix, dat vorige week failliet werd verklaard, heeft zo'n € 800 miljoen aan verplichtingen - grotendeels aan polishouders - en daar staat onvoldoende vermogen tegenover. De aanspraken van de polishouders (en de medewerkers) gaan op grond van de Faillissementswet boven de aanspraken van andere partijen, maar daarmee is niet gezegd dat die volledig veilig kunnen worden gesteld. "Vanwege het vermogenstekort van Conservatrix, is een korting op de rechten van de polishouders onvermijdelijk. Mocht het niet lukken de portefeuille over te dragen, dan zal een uitkering vanuit het faillissement aan de polishouders plaatsvinden." Andere schuldeisers als de Belastingdienst hebben in elk geval nu al de zekerheid dat zij geen uitkering uit de boedel zullen krijgen.

Medewerkers

Van Andel werd op 11 november door DNB aangesteld als stille curator bij de noodlijdende levensverzekeraar. Toen is feitelijk al de voorbereiding voor het faillissement gestart en onderzocht op welke manier de belangen van de polishouders het beste gediend konden worden. Diverse van de 20 medewerkers blijven in elk geval aan boord: "Het is curatoren gebleken dat Conservatrix zeer betrokken werknemers in dienst heeft die bereid zijn zich ook tijdens het faillissement in te zetten om de belangen van de polishouders zo goed mogelijk te behartigen."

Aanspraken vaststellen is complex

Het gaat nog enkele maanden duren voordat de precieze aanspraken per polishouder bepaald zijn. In het verslag wijzen beide curatoren op de complexe materie: per 1 januari 2019 is de regelgeving voor faillissementen van een verzekeraar ingrijpend gewijzigd met nieuwe bepalingen in de Faillissementswet en het Besluit waardering verzekeringsvorderingen in faillissement. Het besluit gaat uit van een andere waardering van aanspraken dan de waardering die aan verzekeraars wordt voorgeschreven door de EU-richtlijn Solvency II ter bepaling van de omvang van hun technische voorzieningen. Zo dient bij de vaststelling van aanspraken volgens het Besluit over de gehele looptijd van de polis te worden uitgegaan van een risicovrije rentetermijnstructuur, terwijl verzekeraars bij de bepaling van hun technische voorzieningen op basis van Solvency II voor wat betreft de langste termijnrente naar de door Eiopa vastgestelde ultimate forward rate (thans 3,75%, met ingang van 1 januari 2021: 3,6%) dienen toe te rekenen. Voorts dient bij de waardering op grond van het Besluit – anders dan bij de waardering op grond van Solvency II – niet langer gerekend te worden met in polissen gegarandeerde rendementen en winstdelingen over toekomstige premiebetalingen."

Pijn eerlijk verdelen

Als Conservatrix de activiteiten had voortgezet - met het vermogenstekort - hadden de polishouders met de langst lopende verzekeringen aan het kortste eind getrokken, aldus de curatoren. "Voor hen zou dan in de (verre) toekomst geen geld voor een uitkering meer beschikbaar zijn. Dat zou neerkomen op een niet te rechtvaardigen verschil in behandeling van polishouders hetgeen zou betekenen dat met name de waarde van polissen van relatief jonge mensen in de (verre) toekomst volledig zou verdampen. Het faillissement heeft ten doel om de pijn die veroorzaakt wordt door het vermogenstekort van Conservatrix, zo eerlijk mogelijk onder alle polishouders te verdelen, ongeacht hun leeftijd en de duur van hun polis. Alle polishouders dienen er dan ook rekening mee te houden dat hun rechten in dit faillissement niet volledig gehonoreerd kunnen worden. Ware dat anders, dan was een faillissement niet nodig geweest."

De jarenlang gehanteerde leuze 'Leuker leven dan je van plan was' zal voor veel polishouders een wrange bijsmaak krijgen.