De jury prijst je voor de internationale impact van het door jou ontwikkelde sterftemodel. Waar gaat dat precies over?
“Er zijn wereldwijd heel veel sterftemodellen beschikbaar. Elk land of bedrijf maakt daar zijn eigen keuze in welke het gebruikt. Toen ik mijn model ontwierp, was ik in dienst bij Achmea. Dus het is gemaakt met het oog op toepassing voor verzekeraars. In de Verenigde Staten is dat model later uitgeroepen tot meest geschikte model voor verzekeraars.”

Voor de leek: waarom is jouw model geschikter dan andere sterftemodellen?
"Naast de verwachte sterfteontwikkeling kijken verzekeraars ook naar het risico dat de sterfte zich anders dan verwacht ontwikkelt. Daarbij is het van belang te onderkennen dat sterfte voor bijvoorbeeld 30-jarigen zich anders kan ontwikkelen dan voor 70-jarigen. Mijn model adresseert dat feit beter dan veel andere sterftemodellen, en is daarom praktisch beter toepasbaar voor verzekeraars."

Waar hou je je momenteel mee bezig?
“Ik ben nu freelance consultant. Met name voor verzekeraars, soms ook voor banken. Ik adviseer over en implementeer nieuwe ontwikkelingen op het gebied van actuariaat en risk management. Mijn primaire focus ligt bij demarkt- en levenrisico’s, maar ik ben ook van plan mij meer bezig te houden met schaderisico’s.”

Je komt veel binnen bij verzekeraars. Wat is op dit moment de grootste actuariële uitdaging voor de maatschappijen?
“We zien overal termen als data science en machine learning voorbijkomen. De vraag is hoe we dat kunnen toepassen in het actuarieel vakgebied. De ontwikkeling bevindt zich nog in een heel vroege fase, dus dat ligt nog allemaal open. Als we daar nu als actuariële beroepsgroep het voortouw niet in nemen, dan doen andere partijen dat wel.”

Schuilt daar een gevaar in?
“Je kunt als verzekeraar een aparte data science-afdeling oprichten zonder actuarissen. Maar de stap van actuaris naar data science is helemaal niet zo’n grote. Dus we moeten daar proactief in zijn en daarin meedenken. Het zou zonde zijn als we die kans laten liggen.”