Veenendaal, Corporate General Counsel bij softwarebedrijf Ortec en columnist van het Advocatenblad, maakt zich zorgen over de decentralisatie van het toezicht op de financiële dienstverlening. In het stuk op Kop-Munt noemt hij dat de dood in de pot. Volgens hem kan een financieel adviseur wel iets opmerkelijks signaleren, bijvoorbeeld aandelen van een buitenlands bedrijf. Hij heeft echter nooit de middelen om in te schatten of sprake is van een bedreiging.

Poortwachter

“Decentralisatie neemt alleen maar toe en daarmee leggen toezichthouders ook steeds meer verantwoordelijkheden neer bij andere echelons, zoals de financieel adviseur. Neem de Wet ter voorkoming van Witwassen en financieren van Terrorisme (Wwft). Daarin staat bijvoorbeeld dat ook de financieel adviseur fungeert als een poortwachter die de integriteit, stabiliteit en reputatie van de financiële sector beschermt”, schrijft Veenendaal.

Vertrouwensband

De jurist constateert tegenstrijdige belangen. De adviseur wil volgens hem een vertrouwensband met de klant. Immers, alleen als hij alle informatie krijgt, kan hij een goed advies geven. “Dat vertrouwen wordt wat lastig als de klant tegelijkertijd weet dat de adviseur ook een meldplicht heeft van zaken die de adviseur onmogelijk zelf kan controleren.”

Veenendaal wijst erop dat strengere regels lang niet altijd leiden tot meer veiligheid. Controle noemt hij een taak van de toezichthouder, niet van de adviseur. Hij pleit voor het Scandinavische model. “Daar staat vooral de eigen verantwoordelijkheid van de financieel adviseur voorop en worden steekproefsgewijs controles uitgevoerd.”