Cees de Jong

Verzamelbegrippen worden veelvuldig gebruikt in de richtlijn Verzekeringsdistributie en de daarmee samenhangende verordeningen evenals in de Wet op het financieel toezicht en de daaruit voortvloeiende lagere regelgeving. Wederom is gebleken dat het sectoroverschrijdende karakter van de Wft en in het bijzonder ook het daarin gebruikte eigen begrippenapparaat in de weg staan aan een soepele implementatie en - erger nog - aan een hanteerbare, toegankelijke en leesbare toezichtwetgeving.

De wereld zit vol verrassingen. Jeroen Dijsselbloem had het begin dit jaar ongetwijfeld voor onmogelijk gehouden dat hij kort voor Prinsjesdag nog twee wetsvoorstellen zou aanbieden aan de Tweede Kamer. Tenzij hij er op gokte dat de PvdA deel zou uitmaken van de nieuwe regering en dat hij weer minister van Financiën zou worden. Een dubbele gok dus, waarbij de verkiezingsuitslag beslissend zou zijn. Inmiddels weten we dat deze gok verkeerd zou uitpakken. En het lijkt onwaarschijnlijk dat Dijsselbloem gedacht zou hebben, dat hij dit zou doen als demissionair minister van Financiën. Toch liggen er nu twee wetsvoorstellen van zijn hand: de Wet transparant toezicht financiële markten en de Wet implementatie richtlijn verzekeringsdistributie. Naar verwachting is er in de loop van oktober een nieuwe regering, zodat het inwerkingtredingsbesluit van deze wetten niet door Dijsselbloem maar door zijn opvolger zal worden getekend.

Eind vorig jaar startte het Ministerie van Financiën een consultatie over de implementatie van de EU- richtlijn verzekeringsdistributie. Kort voor Kerst zag het voorstel tot wijziging van de Wft het licht én de toelichting daarop. Het lijkt erop dat de wetgever op zeker wil spelen en - anders dan bij de implementatie van de thans toepasselijke richtlijn verzekeringsbemiddeling - de Wft op de voorgeschreven datum wil hebben aangepast. De richtlijn schrijft voor dat dit uiterlijk op 23 februari 2018 het geval moet zijn. Per deze datum wordt de richtlijn verzekeringsbemiddeling ingetrokken.

Wie het woord 'provisieverbod' in de mond neemt kan rekenen op reacties. Véél reacties. Dat hebben we onlangs weer mogen zien. <a href="http://amweb.nl/branche-724322/cfd-provisieverbod-is-strijdig-met-europees-unierecht" target="_blank">Het bericht</a> dat volgens de CFD het provisieverbod strijdig is met het Europese recht werd ruim 7.500 keer bekeken. Deze stellige bewering leverde tientallen reacties op. Het gros daarvan ging overigens voorbij aan de bewering als zodanig. Wel was er volop kritiek op het provisieverbod. Tja, dan gaat het over een gepasseerd station. Er is nu eenmaal een provisieverbod. Daar moeten we mee leven. Dat geldt ook voor degenen het maar niks vinden. Of de evaluatie straks tot een andere uitkomst zal leiden, is op zijn minst twijfelachtig.

"Marketingvergoedingen niet toegestaan onder provisieverbod." Zo luidt de kop van een onlangs door de AFM gepubliceerd bericht. De openingszin van het bericht is iets genuanceerder: 

Met de komst van de Wft verdwenen de tot dan voor financiële ondernemingen geldende sectorale wetten. Deze gingen op in de Wft. Een uitermate complexe en onoverzichtelijke wet. Zo denk ik er niet alleen over. 'Het - zeer omvangrijke - voorstel als geheel is complex, waardoor het moeilijk toegankelijk is en kwetsbaar, gezien het risico op fouten', oordeelde de Raad van State indertijd over het wetsontwerp. Volgens deze wetgevingsadviseur gaf het loslaten van de sectorale wetgeving aanleiding tot bezinning. Een nette manier om aan te geven dat de wetgever een onbegaanbaar pad was ingeslagen.

Jeroen Dijsselbloem lijkt een alleskunner. Als minister van Financiën heeft hij zijn handen vol aan de uitvoering van een enorm bezuinigingsprogramma. En als voorzitter van de Eurogroep moet hij zeer frequent in Brussel of elders aan de slag om de eurocrisis te bedwingen.