Vier tussenpersonen van start met 'witte polissen'

In navolging van zogenaamde witte merken in onder meer de benzine- en levensmiddelen-branche, deed in het voorjaar van 1985 dit verschijnsel ook zijn intrede in assurantieland. Vier tussenpersonen (drie NBVA-leden en één NVA-lid) gingen van start met 'De Witte Polis'. De betrokken vier waren Will Hurts (Assurantie Centrale Gooiland) uit Hilversum, Fred Kinnegim (Brehm Assurantie) uit IJsselstein, Ad Ver-schoor uit Montfoort en Frans van

de Kolk uit Breda.

Initiatiefnemer Hurts zag het als de bundeling van de pluspunten van twee distributiekanalen: "ons persoonlijk contact met de klant en de manier waarop direct writers naar buiten treden, is volgens ons het ideale beeld".

Het grootste probleem was om maatschappijen te vinden die als risicodrager wilden optreden. Er was met zeven maatschappijen contact gezocht.

Uiteindelijk klikte het met schadeverzekeraar Altstadt en levenmaatschappij Vita. Het was, zo verzekerden de topmannen van beide bedrijven, louter toeval dat zij beide tot hetzelfde Zwitserse moederbedrijf (Zürich Groep) behoorden. Zij wisten van

elkaar niet dat ze met De Witte Polis in zee gingen.

Geen tussenpersoon

Stad Rotterdam maakte de uitkomsten bekend van de in het najaar van 1984 gehouden lijfrentecampagne die bestond uit advertenties met een invul-coupon in dagbladen. Er waren ruim vijfhonderd coupons binnengekomen bij de drie betrokken werkmaatschappijen (Koning & Boeke, Stad Rotterdam en Woudsend). Bijna 60% van de inzenders vermeldde geen naam van een verzekeringsadviseur. Medewerkers van Stad Rotterdam namen met de betrokken inzenders telefonisch contact op om alsnog de naam van een verzekeringsadviseur te kunnen noteren. "In veel gevallen kon de afzender een verzekeringsadviseur noemen. In andere gevallen noemden wij een adviseur in de buurt", aldus president-directeur Luc van Leeuwen. Volgens hem wilde bijna 15% van de afzenders alleen rechtstreeks zaken doen. Zij kregen te horen dat er alleen opdrachten via een tussenpersoon zouden worden aanvaard.

Satellietverzekering

De berging van twee communicatiesatellieten die in een verkeerde baan om de aarde waren gekomen, heeft de schade voor de verzekeringswereld aanzienlijk beperkt. De schade, die aanvankelijk werd geraamd op $ 180 mln werd door de unieke bergingsoperatie - nimmer was een verdwaalde kunstmaan in de ruimte geborgen en naar de aarde teruggebracht - met ongeveer een derde verminderd.

Volgens Michael O'Connor, destijds directeur van het assuradeurenbedrijf Amsterdam Holland Schlencker, liep ook voor de Nederlandse markt de schadelast met een derde terug, tot

circa ( 1 mln.

Onderwerpen beheren

Mijn artikeloverzicht kan alleen gebruikt worden als je bent ingelogd.