Een dag nadat de man in kwestie was verhuisd, belde hij met Centraal Beheer, waar hij een woonverzekering had afgesloten, bestaande uit een allrisk opstal- en inboedelverzekering en een aansprakelijkheidsverzekering. Zijn bed en zijn eettafel waren beschadigd en hij wilde een beroep doen op een uitkering vanuit de door hem afgesloten woonverzekering.

Verschillende contactmomenten creëren onduidelijkheid

Tijdens de gesprekken tussen de man en Centraal Beheer ontstaat er al snel onduidelijkheid. Hoe en op welke plaats zijn de schades exact ontstaan?

Uiteindelijk concludeert Centraal Beheer, nadat de man met drie personen op twee afdelingen had gesproken, dat de schades buitenshuis zijn ontstaan en dat de woonverzekering hier geen dekking voor biedt.

Terugbelactie komt man duur te staan

Later die dag belt de man terug om zijn verklaring te herzien. De schade is niet buitenshuis, maar binnen ontstaan, tijdens het uit elkaar halen van de meubels. Centraal Beheer constateert onregelmatigheden in het dossier en laat de afdeling Speciale Zaken contact opnemen met de man.

Op basis van dat gesprek concludeert de verzekeraar dat de man bewust heeft geprobeerd Centraal Beheer te misleiden. Hij krijgt geen uitkering, komt als verzekeringsfraudeur in interne en externe registers te staan én zijn woonverzekering wordt beëindigd.

Semantische discussie

De vraag die bij de kantonrechter centraal staat, is of de man bewust heeft geprobeerd om Centraal Beheer te misleiden en dus verzekeringsfraude heeft gepleegd.

Op basis van de opgenomen gesprekken en notities concludeert de kantonrechter uiteindelijk dat er geen verzekeringsfraude kan worden geconstateerd. Er is eerder sprake van een misverstand en daar zijn de medewerkers van Centraal Beheer met name debet aan.

Zo sprak de man over het ‘vervoeren van zijn inboedel’, waar volgens de kantonrechter ook het uit elkaar halen van meubels onder valt, om ze vervolgens naar de voordeur te verplaatsen. De schadebehandelaar vertaalde dit naar ‘transporteren’, wat buitenshuis gebeurt en dus niet onder de dekking valt.

Een semantische discussie dus, waarbij de medewerkers van Centraal Beheer onvoldoende hebben doorgevraagd en zelf onterechte conclusies hebben getrokken.

Daarnaast oordeelt de kantonrechter dat de man later die dag terugbelde om bovenstaand ontstaan misverstand weer uit de weg te ruimen. Niet om zijn verklaring te herzien zodat hij nu plots wél in aanmerking zou komen voor een uitkering.

Man géén verzekeringsfraudeur

De kantonrechter oordeelt dus dat de man geen verzekeringsfraude heeft gepleegd. Op basis van de gesprekken, zijn uiteindelijke verklaring en de polisvoorwaarden komt de man wél in aanmerking voor een uitkering vanuit de schadeverzekering.

Daarnaast moet Centraal Beheer hem uit alle interne en externe frauderegisters schrappen, het stopzetten van de verzekering terugdraaien én hem compenseren voor de meerpremies die hij moest betalen, doordat hij zich vanwege de beëindiging van de woonverzekering bij De Vereende moest laten verzekeren.

Ook de proceskosten komen op het conto van de verzekeraar, blijkt uit de uitspraak.