'Watersporters willen menselijk contact bij schade'

'Watersporters willen menselijk contact bij schade'

In de AM-serie 'Uit het leven van de schadebehandelaar' staat steeds één schadebehandelaar centraal. Hoe is hij of zij het vak in gerold? Wat is er leuk en minder leuk aan het werk en hoe is de verhouding met de verzekeraars? Dit keer Rob Raaman, al 42 jaar manager van Datacombinatie Yacht Verzekeringen in Brielle.

Je bent schadebehandelaar voor uitsluitend watersportrisico's bij Datacombinatie Yacht Verzekeringen in Brielle. Is dit je eigen onderneming?
“Het was mijn bedrijf, maar ik heb het circa 10 jaar geleden aan mijn zoon Erik overgedaan. Ik zou het wat rustiger aan
gaan doen, maar dat is helaas niet gelukt. Ik deed de schades en Erik de acceptatiekant en het is niet eenvoudig om een opvolger met deze specifieke watersportervaring te vinden. We zijn nu van plan om iemand aan te nemen en die zelf te gaan opleiden Er zijn namelijk maar weinig mensen gespecialiseerd in watersportschades en de meeste specialisten en bedrijven zitten in Friesland. In Rotterdam en omgeving is het moeilijk om iemand te vinden. Daarom hebben we besloten om zelf de opleiding te gaan doen. Dat is het meest praktisch. Het heeft geen zin om iemand binnen te halen die vaardigheden heeft die aansluiten bij een gemiddeld assurantiekantoor want dat is ervaring die wij niet direct nodig hebben.”

Hoe ben je zo in deze tak van sport beland?
“Ik werkte eerst zes jaar bij een jachtbouwer, waar ik naast de boekhouding en de calculatie ook de bootverzekeringen deed. Daar ging ik weg, maar iedereen kwam toen bij mij aankloppen voor hun lopende verzekering en zo ben ik in 1980 mijn eigen onderneming gestart. Mijn zoon studeerde accountancy en is sinds 2002 ook bij mij in het bedrijf. In totaal zijn we nu met zes medewerkers en we zoeken dus nog een zevende.”

Beoefen je zelf ook watersport?
“Jazeker. Ik heb bij dit watersportbedrijf met hulp van collega's zelf mijn eigen boot gebouwd, dus ik heb er ook veel feeling mee. Dat moet ook wel, je moet wel bij en onder de mensen blijven. Ik heb er alleen veel te weinig tijd voor. Sinds 2013 zijn we een volmachtbedrijf en dan heb je eigenlijk nog meer
verplichtingen en zaken te regelen dan toen we nog uitsluitend tussenpersoon waren.”

Sinds 2013 zijn we een volmachtbedrijf en dan heb je eigenlijk nog meer verplichtingen en zaken te regelen dan toen we nog uitsluitend tussenpersoon waren.”

Heb je binnen de watersportrisico’s nog een specialisatie?
“Absoluut. Er zijn een hoop bedrijven die grote schepen verzekeren of zich richten op de Europese
binnenvaart of internationale zeevaart
. Sommige verzekeraars richtten zich enige tijd ook op ‘rond-de-wereld-zeilers’,
maar daar zijn ze veelal mee gestopt. Het is namelijk moeilijk om een schade te behandelen aan de andere kant van de wereld en wellicht had dit ook met de resultaten van doen. Wij focussen bewust op jonge watersporters. Zij kopen nu vanwege corona een
boot en we willen ook in de toekomst met hen meegroeien. We kunnen ons ook wel richten op gepensioneerden die dure boten willen verzekeren, maar na tien jaar varen houden ze het vaak voor gezien en kopen een camper, en dat schiet voor ons niet op.”

Wat zijn veelvoorkomende schades?
“We zien de laatste tijd meer schades door verminderd onderhoud, en verder zijn af en toe total-loss-schades, door bijvoorbeeld een brand in een botenloods. Bij de laatste grote brand zijn circa tachtig boten verwoest en kwamen we uit op een schade met een totale waarde van in totaliteit circa 600.000 euro. Gelukkig komt dit weinig voor.”

Wat is er veranderd in het vak?
“Eerst werkte ik als tussenpersoon, later ben ik zelf schades gaan afhandelen. Nu werken we als volmachtbedrijf autonomer, al komt het nog voor dat we schades overdragen, bijvoorbeeld bij lichamelijk letsel. Een andere belangrijke verandering is automatisering. Het heeft veel voordelen, maar het vervangt nog steeds de menselijke aandacht rond een schade niet. Verzekerden willen blijven overleggen en weten hoe het gaat. Menselijke interesse en het daadwerkelijk opvolgen van schades is wat mij betreft voor het vak dan ook veel belangrijker dan automatiseren. Persoonlijke aandacht is het belangrijkste, ook aan de acceptatiekant. Zo zijn er bijvoorbeeld partijen die rekenmodules op de site zetten waarbij klanten denken dat ze goedkoper uit zijn. Later blijkt dan dat ze enkel een basisdekking afsluiten waarbij aanvaringsschade niet is meeverzekerd. Ik vind het belangrijk om mensen hier in een persoonlijk gesprek op te wijzen.”

Menselijke interesse en het daadwerkelijk opvolgen van schades is wat mij betreft voor het vak dan ook veel belangrijker dan automatiseren. ”

Welke veranderingen komen er nog aan?
“Er zal nog meer geautomatiseerd worden, maar ik blijf erbij dat persoonlijk contact essentieel is. Verzekerden leveren bij ons wel hun gegevens digitaal aan, maar je ontkomt er niet aan om telefonisch contact te hebben met klanten. Daarom zijn we ook 24 uur per dag, zeven dagen per week bereikbaar op ons alarmnummer.”

Wat vind je het leukst en minst leuk aan je werk?
“Een simpel schadeformuliertje opsturen is natuurlijk weinig spannend, de beoordeling van de dekking van de schade is wat mij betreft één van de leukere zaken. Waar ik ook plezier uithaal, is het toelichten waarom bepaalde schade wel of niet gedekt is, bijvoorbeeld bij een bepaalde leeftijd van scheepsmotoren. Er zijn vaak veel invalshoeken en dat maakt het werk erg leuk. Ik houd ook van complexere schades, bijvoorbeeld de aansprakelijkheidsvraag als meerdere boten een aanvaring hebben. De bijzondere zaken maken het werk ook boeiend. Zo zijn er soms mensen met een Europa-dekking die in Spanje zijn beland en dan bellen dat ze een dekking willen voor het Caribisch gebied. Dan denk ik: ja, dat kun je beter vanuit Nederland regelen natuurlijk. Soms gaat het dan mis en dan zitten ze met de gebakken peren.”

Tot slot: hoe zie je de toekomst?
“Ik zie het zonnig in en hopelijk een beetje winderig voor de zeilers onder ons. Maar even serieus: corona heeft onze business een flinke boost gegeven met veel mensen die voor het eerst een boot hebben gekocht. Uiteraard is er wel de kans dat mensen hun boot weer wegdoen nu de lockdowns voorbij zijn. Ik verwacht daarom niet dat iedereen watersport blijft
beoefenen, maar het zou wel goed zijn voor de watersport in Nederland, en natuurlijk voor ons.”

Ben jij schadebehandelaar en vind je het leuk om ook in deze rubriek te staan? Mail dan je cv en foto in hoge resolutie naar christeldieleman@vakmedianet.nl.

Onderwerpen beheren

Mijn artikeloverzicht kan alleen gebruikt worden als je bent ingelogd.