Uit de enquête van DNB blijkt dat een meerderheid van de financiële instellingen nog niet beschikt over ‘een adequate inbedding van duurzaamheidsrisico’s in het risicobeheer’. DNB zegt dat financiële instellingen het lastig vinden om duurzaamheidsrisico’s te meten en daarover te rapporteren vanwege een beperkte beschikbaarheid van consistente en betrouwbare gegevens.
Het DNB-onderzoek ’Op weg naar een duurzame balans’ werd vandaag gepresenteerd.
DNB vindt dat de beleggingen van financiële instellingen in toenemende mate bloot staan aan de directe fysieke risico’s van klimaatverandering en de risico’s van de transitie naar een klimaatneutrale samenleving.
DNB vindt dat de beleggingen van financiële instellingen in toenemende mate bloot staan aan de directe fysieke risico’s van klimaatverandering”
DNB: “Uit de enquête onder 61 pensioenfondsen, 37 verzekeraars en 29 banken blijkt dat deze zich wel bewust zijn van deze risico’s, maar dat slechts een minderheid van pensioenfondsen (30%), verzekeraars (22%) en banken (10%) aangeeft duurzaamheidsrisico’s expliciet mee te nemen in hun risicobereidheid.”
Het gebruik van relevante maatstaven voor duurzaamheidsrisico’s is nog volop in ontwikkeling bij verzekeraars (35%), banken (17%) en pensioenfondsen (59%), meldt de toezichthouder. “Wij sporen financiële instellingen aan om niet te wachten met het meten van duurzaamheidsrisico’s totdat ‘perfecte data’ beschikbaar zijn, mede ook omdat de data juist beter kunnen worden als de sector er mee aan de slag gaat. In een eigen meting laten we zien dat de wereldwijd gefinancierde CO2- voetafdruk van beleggingen en leningen van Nederlandse financiële instellingen ten minste 82 Mton bedraagt, dat is de helft van de totale Nederlandse uitstoot”.
De overgang naar een klimaatneutrale economie vormt daarmee een materieel risico voor de Nederlandse financiële wereld, vindt de toezichthouder.
Er is sprake van een toenemend risico op stranded assets, activa die door de vergroening van de maatschappij aan waarde verliezen.”
DNB: “Er is sprake van een toenemend risico op stranded assets, activa die door de vergroening van de maatschappij aan waarde verliezen. Hoewel afbouw van sommige portefeuilles in bepaalde gevallen opportuun kan zijn, hebben financiële instellingen ook andere instrumenten tot hun beschikking om deze risico’s te beheersen. Zo kunnen zij bedrijven waarin zij beleggen stimuleren om duurzaamheidsrisico’s te beheersen bijvoorbeeld door middel van engagement en kwalitatieve kredietvoorwaarden.”
In 2022 wil DNB het toezicht op de duurzaamheidsrisico’s ‘nader concretiseren en ter consultatie voorleggen aan de sector’.
Het onderzoek laat het volgende zien:
In de eerste plaats blijkt uit de enquête dat bij veel financiële instellingen een adequate inbedding van duurzaamheidsrisico’s in de risicobeheercyclus ontbreekt. Eén op de vijf financiële instellingen neemt duurzaamheidsrisico’s expliciet mee in hun risicobereidheid.
In de tweede plaats valt op dat het meten van duurzaamheidsrisico’s voor financiële instellingen lastig is. Zij noemen de beperkte beschikbaarheid van consistente en betrouwbare data als een belangrijke reden hiervoor. Pensioenfondsen en verzekeraars maken veelvuldig gebruik van Environmental Social Governance (ESG)-ratings. Deze ratings kennen beperkingen, maar op basis van de toelichtingen van financiële instellingen in de enquête heeft DNB de indruk dat zij zich hiervan bewust zijn.
In de derde plaats valt op dat het rapporteren over duurzaamheidsrisico’s verbeterd kan worden. Waar een meerderheid van pensioenfondsen (80%) en banken (75%) aangeeft in onder meer jaarverslagen (gedeeltelijk) te rapporteren over hoe zij duurzaamheidsrisico’s beheersen, geldt dit voor circa de helft van de verzekeraars. Vooral verzekeraars zeggen minder vaak extern te rapporteren over hoe duurzaamheidrisico’s worden meegenomen in governance en strategie.
Databeperkingen zouden volgens DNB geen belemmering moeten zijn voor financiële instellingen om duurzaamheidsrisico’s te meten. Uit de enquête komt naar voren dat beperkte databeschikbaarheid financiële instellingen parten speelt bij het meten van de duurzaamheidsrisico’s in hun portefeuilles. Financiële instellingen moeten echter niet wachten met het meten van duurzaamheidsrisico’s totdat betere data beschikbaar zijn, vindt DNB. In eerste instantie kan met schattingen en gemodelleerde data worden gewerkt. De ervaring leert dat deze werkwijze het ontstaan van betere data op basis van geharmoniseerde standaarden kan bevorderen.
DNB schrijft geen specifieke methodiek voor, maar spoort financiële instellingen wel aan om een eenduidige en gedetailleerde aanpak te kiezen voor het meten van bijvoorbeeld de CO2-voetafdruk van hun financieringen en beleggingen en het risico op stranded assets in hun portefeuilles.
Het rapport van DNB is hier onder te downloaden.
