Alhoewel. Verhulsdonck is inmiddels 21 jaar in dienst bij Chubb en hij werkte daarvoor nog tien jaar bij een andere verzekeraar. Sindsdien is het vak wel veranderd. Een stukje romantiek heeft plaatsgemaakt voor nieuwe zakelijkheid. “Af en toe hoor je van een collega nog wel eens een verhaal uit vervlogen tijden over het inkopen middels het spreekwoordelijke bierviltje”, zegt Stefan Reurink (24), specialist zakelijke risico’s bij de Thoma Groep. “Daar kan ik mij als starter niet zoveel bij voorstellen, maar het zijn wel leuke verhalen om te horen en toont een stukje verandering aan in de manier van inkopen.”
Als we iets provinciaal kwijt willen, dan kom je eerst in de wachtrij als je gaat bellen”
Half uur in de wacht
AM kreeg dit jaar opvallend veel aanmeldingen voor de lijst vanuit het intermediair. Aan tafel zitten er acht. Is hun samenwerking met verzekeraars echt zo zakelijk? Sebastiaan Gorreê (24) is binnendienstadviseur bij Paardekooper Private Insurance. Het gaat hem niet alleen om de zakelijkheid, maar ook om de afstand die er gecreëerd is. Gorreê kan de meeste risico’s van zijn vermogende klanten goed opvangen in de eigen volmacht. Wanneer dat niet lukt, wordt het al gauw lastig. “Als we iets provinciaal kwijt willen, dan kom je eerst in de wachtrij als je gaat bellen. Je staat gerust een half uur in de wacht en dan moet je je vraag nog voorleggen.”
Iemand die veel bij intermediairs over de vloer komt is Zakaria Razzouki (27), relatiemanager van Dazure. Het verhaal dat hij regelmatig hoort is dat het tegenwoordig amper mogelijk is om een vaste contactpersoon te krijgen bij een verzekeraar. “Daarom komen ze voor een ORV of inkomensverzekering liever bij een volmacht dan bij een grote verzekeraar.” Hij merkt het zelf ook met Dazure. “Als wij een product willen verbeteren of gewoon een heel leuk idee hebben voor een product, dan verloopt het contact vaak stroef. Het moet door zo veel lagen heen. Ik vraag me wel eens af waar al die lagen vandaan komen.”
Hotline verlengingen
Joy Graus (27), teamleider employee benefits bij VLC & Partners valt hem bij, maar plaatst wel een kanttekening. “Onze interne adviseurs ervaren hetzelfde als ze een verzekeraar nodig hebben. En als je iemand aan de lijn hebt, is het nog maar de vraag of je antwoord krijgt. Maar het contact is op andere afdelingen veel beter. In het verlengingsseizoen kunnen we heel goed schakelen met verzekeraars en met ze in gesprek gaan over premies. Per laag in de organisatie zal dat verschillend zijn.”
En omvang speelt ook een rol, denkt Anouk Caspers (28). Ze is adviseur private clients bij Aon. Dat verzekeraars minder happig zijn op bijzondere risico’s, merkt ze ook. Net als Gorreê ziet ze bijvoorbeeld hoe lastig het kan zijn om een rietgedekte villa te verzekeren. “Maar wij hebben een vrij grote portefeuille. Dan heb je altijd wel mogelijkheden bij verzekeraars.”
Borrels met bouwers
Weerwoord vanuit de aanbiederskant is er ook. Estelle Bredius (28) speelt vanmiddag een thuiswedstrijd als underwriting assistant bij Chubb. Ze heeft een totaal andere ervaring. “De samenwerking en communicatie met het intermediair ervaren wij juist als erg goed. Dan heb ik het wel over mijn ervaring binnen de technische branche. Dat is een kleine wereld waarin de meeste mensen elkaar kennen. Voor Covid werden er ook regelmatig borrels gehouden met de mensen – zowel verzekeraars als intermediair – die in de constructierisico’s zitten om onder andere de samenwerking op een andere, minder formele manier, te bevorderen.”
Vroeger kon je misschien makkelijker overleggen met verzekeraars; dat is niet meer zo”
Suzanne Eversdijk is 29 en vestigingsmanager bij Veldsink-Driekleur in Terneuzen. Dat vroeger alles beter was, wil er bij haar niet in. “Vroeger kon je misschien makkelijker overleggen met verzekeraars. Dat is niet meer zo. Deal with it. Dan moeten we een andere manier vinden.”
Het is opvallend hoe hoog de deelnemers aan de ronde tafel opgeven van het volmachtkanaal. Korte lijnen, flexibel en klantgericht. Nationale-Nederlanden waarschuwde onlangs op een congres dat de klantenkring van volmachthouders steeds ouder wordt, maar aan deze groep zal dat niet liggen.
Reurink vergeleek voor zijn eigen eerste auto nog wel de premies op Independer, maar tot zijn eigen verbazing was de offerte van zijn eigen werkgever een stuk lager. “Daar kon Independer niet aan tippen.” En nu hij weet hoe lang hij in de wachtrij kan staan bij een verzekeraar, is hij helemaal overtuigd van regionale volmachten. “Onze relaties krijgen meteen een schadebehandelaar aan de lijn. Dat snelle schakelen is toch uniek.”
Als volmacht word je beperkt in je mogelijkheden, omdat de verzekeraar liever zelf alles in eigen beheer heeft”
Maar ook over de omgang met volmachthouders is kritiek te horen op de verzekeraars. Nick van Ballegooijen (28) is operationeel manager bij Diks Verzekeringen. Hij vindt dat aanbieders steeds meer naar hun provinciale kanaal sturen. Als voorbeeld noemt hij een verzekeraar die dezelfde polis zowel via de direct writer als via volmachten aanbiedt. Maar in tegenstelling tot de directe klanten van de verzekeraar mogen klanten van de volmacht de verzekering niet zelfstandig online afsluiten. “Als volmacht word je zo beperkt in je mogelijkheden, omdat de verzekeraar liever zelf alles in eigen beheer heeft”, zegt Van Ballegooijen.
Overal kansen, maar geen mensen
Hoewel het personeelbestand van financieel dienstverleners steeds verder vergrijst, hebben de deelnemers in Hoofddorp geen van allen het idee dat het hen belemmert in de doorstroming. Dat zou ook opvallend geweest zijn, omdat ze allemaal door hun werkgever opgegeven zijn als opkomend talent in de organisatie. Een mening die wel breed gedeeld wordt, is dat het slecht gesteld is met de instroom aan de onderkant. Minder jongeren kiezen voor een baan in verzekeringen.
Volgens Eversdijk is het voordeel van werken met jonge teamleden dat ze zich makkelijk en snel aanpassen aan nieuwe situaties. Maar dan moet je de jonge aanwas wel kunnen vinden en binden. En dat is niet altijd even makkelijk, zo blijkt uit de reacties. Graus heeft onlangs nog aan haar eigen leidinggevende gevraagd of er ruimte gemaakt kon worden voor een starter. “Ik wil een 22-jarige in mijn team. Iemand die de boel opschudt, enthousiast is en zin heeft om het vak te leren.”
Graus denkt dat het intermediair vaak nog te weinig doet om jongeren te interesseren voor een carrière in de adviesbranche. Terwijl er volgens haar wel voldoende creatieve mogelijkheden voor zijn. Ze denkt aan traineeships en banenmarkten op het mbo en hbo. “We doen dat te weinig.” Van Ballegooijen vult haar aan: “Er is te weinig interesse. Tot vorig jaar waren er nog twee hbo-opleidingen voor banken en verzekeren. Dat is er nu nog maar één.” De Diks-manager wijt het aan een gebrek aan belangstelling.
‘Kijk eens op Indeed’
Bram van Duijnhoven (29) geeft leiding aan de twintig man sterke schadeafdeling van Acura, onderdeel van de Summa Groep. Hij begon zijn carrière zelf in de horeca en vermoedt dat daar nog veel arbeidspotentieel te vinden is. Maar het gaat volgens hem al mis met de vacatures. “Kijk eens op Indeed: al die vereisten die we opleggen aan onze kandidaten. Ik kan geen functie bedenken waar niet om Wft basis of Wft schade particulier gevraagd wordt. Waarom moet je dat al hebben? Waarom bieden we dat niet aan vanuit de organisatie?”
In Brabant moet Van Duijnhoven voor nieuwe schadebehandelaren concurreren met grote werkgevers als Interpolis. Een slag die hij niet altijd weet te winnen. Onder meer omdat de verzekeraar ook voor de corona-uitbraak al veel verder was met de mogelijkheden van thuiswerken. Wat dat betreft is hij blij met de periode die achter ons ligt, die het werken op afstand ook in zijn kantoor mogelijk maakte.
Reurink heeft dezelfde ervaring bij de Thoma Groep. Ze zochten een beurssluiter, wat een tamelijk specifieke vaardigheid is. “Daar hebben ze er niet veel van in het Oosten”, zegt Reurink. De positie is inmiddels wel ingevuld, alleen omdat het aanwezigheidsvereiste bij de Lochemse adviesorganisatie werd losgelaten.
Een podium creëren
Hoewel iedereen het praten over corona eigenlijk wel beu is, hebben de afgelopen anderhalf jaar toch een behoorlijke stempel gedrukt. Zeker voor jongeren die midden in de lockdown bij een bedrijf zijn begonnen, zoals Graus bij VLC en Gorreê bij Paardekooper. Je moet harder werken om een organisatie goed te leren kennen.
Als je jezelf niet laat zien, weet niemand dat je goede dingen aan het doen bent”
Nynke Gerards (29) is als actuaris verbonden aan Nationale-Nederlanden. Ze voegt daar nog iets belangrijks aan toe. “Ook als je ergens al langer werkt, is het goed om te beseffen dat je thuis letterlijk onzichtbaar bent. Als je jezelf niet laat zien, weet niemand dat je goede dingen aan het doen bent. Zeker als je jong bent moet je voor jezelf een podium creëren voor al het werk dat je doet.”
Gerards deed dat voor zichzelf bijvoorbeeld toen ze projecten uitvoerde rond veranderende regelgeving. Met de presentatie die ze gaf aan haar eigen team, ging ze ook de boer op bij andere teams. “Je moet er pro-actiever mee bezig zijn.”
Bredius werkt voor Chubb in de constructierisico’s. Ze is om andere reden al bewuster bezig met haar zichtbaarheid. “Ik ben vrouw in de verzekeringswereld én actief in de bouwwereld. En ik heb ook een kleurtje. Vroeger was dat redelijk apart en dacht ik al snel: o jee, ik val op. Maar je kunt ook denken: ik val op en ik doe er wat mee. Ik probeer alles positief in te steken.”
De nieuwe norm
Een podium voor jezelf creëren is voor Razzouki geen issue. Het team van Dazure bestaat uit 28 man. “Bij ons val je altijd wel op.” Razzouki en Van Duijnhoven vonden thuiswerken zelf nog niet eenvoudig. Of zoals de Summa-teamleider terugkijkt: “Ik werd gillend gek.” Ze hielden het nog geen drie weken thuis uit.
Volgens Razzouki is ook zeker niet iedereen gelukkig met de verdeling tussen kantoor en werk op afstand. “Ik ken een aantal organisaties waar thuiswerken de nieuwe norm wordt. Maar mensen willen ook gewoon naar kantoor. Ik denk dat daar echt nog wel personeel gaat vertrekken, puur omdat ze graag collega’s om zich heen hebben.”
