In juli 2016, amper twee maanden na de import, claimt de Amsterdammer twee schades in verband met aanrijdingen. Van Interpolis ontvangt hij vierduizend euro aan schadevergoedingen. Als de man in februari 2017 aangifte doet van diefstal en tegen de verzekeraar zegt dat hij in Duitsland 11.500 euro betaalde voor de auto, schakelt de Interpolis de onderzoeksdiensten in. De onderzoekers stellen meerdere onware verklaringen vast en Interpolis royeert de man.

Voor de rechter eist de consument dat Interpolis de schade alsnog vergoedt en zijn gegevens schrapt uit de verwijzingsregisters. De rechtbank in Amsterdam ging daar niet in mee.

Enkel krasjes

Interpolis kan, anders dan met het taxatierapport, op geen enkele manier vaststellen wat de man werkelijk voor de auto heeft betaald. De verzekeraar acht het onwaarschijnlijk dat hij 11.500 euro betaalde voor een auto met ruim 9.000 euro schade. Ter zitting zegt de man daarop dat hij fraudeerde bij de import van de auto. De auto had volgens hem enkel wat krasjes in de lak, maar hij zou veel meer schade in het taxatierapport hebben laten zetten om zo de BPM te drukken.

Vergeten

Zijn vermeende importbedrog kan hij echter niet bewijzen. Hij heeft geen aankoopnota meer van de auto, is de naam van de Duitse garage waar hij hem kocht vergeten en heeft evenmin een rekeningafschrift waarop de geldopname te zien is. De naam van degene die de auto naar Nederland bracht, wil hij niet noemen omdat die persoon volgens hem anoniem wil blijven.

Vermoeden

De rechtbank vindt daarom dat Interpolis mocht uitgaan van de juistheid van het taxatierapport. De rechtbank acht het daarom ook niet vreemd dat Interpolis is gaan vermoeden dat de schade bij import nog bestond ten tijde van de aanrijdingsclaim en dat er betaald is voor een bestaande schade. Terecht of onterecht, voor de daaropvolgende diefstalclaim is het ook van belang om te weten of de schade die in juli 2016 door een expert werd vastgesteld uiteindelijk ook gerepareerd is.

De Amsterdammer beweerde van wel, maar hij kon daar opnieuw geen factuur van laten zien. Welk herstelbedrijf de schade repareerde kon hij zich ook niet meer herinneren. De rechtbank trok daarop haar conclusies.

Uitspraak

“Op grond van het bovenstaande wordt geoordeeld dat er voldoende aanwijzingen zijn om opzettelijke misleiding door [verzekerde] te vermoeden, die tot doel had om Achmea te bewegen hem een hogere uitkering te geven dan waar hij recht op had, als hij al recht had op enige uitkering, terwijl [verzekerde] op geen enkele wijze dit rechtsvermoeden heeft weten te weerleggen. De verklaringen die [verzekerde] geeft waarom hij dit vermoeden niet kan weerleggen komen bovendien ongeloofwaardig over (namen van garages niet meer weten, facturen niet meer hebben, betalingen waar geen sporen van zijn, een vervoerder die niet genoemd wil worden). Nu uit de verklaringen van [verzekerde] volgt dat hij niet in staat is tot het leveren van tegenbewijs is er geen aanleiding om hem alsnog tot leveren daarvan in staat te stellen.”

Het royement en de verwijzingen blijven daarom staan. De man dient bovendien de proceskosten te vergoeden.