De vrouw en haar partner wendden zich twee jaar geleden tot de adviseur in verband met de aankoop van een nieuwe woning. Hun werd een hypothecaire geldlening geadviseerd die bestaat uit een annuïtair deel en een aflossingsvrij deel. Het annuïtaire deel en de helft van het aflossingsvrije deel zouden worden aangemerkt als eigenwoningschuld in box 1, het resterende gedeelte als consumptief krediet en zou in –de fiscaal ongunstiger – box 3 voor de inkomstenbelasting vallen.

Consumptief

De vrouw accepteerde weliswaar de offerte van de geldverstrekker, maar uitte ook haar twijfels over het aflossingsvrije leningdeel dat als consumptief aangemerkt werd. Ze schakelde onder meer een fiscaal adviseur in om te verifiëren of haar twijfel terecht was. Ze bleek het bij het juiste eind te hebben.

Box 1

Na een uitvoerige mailwisseling tussen de vrouw en de adviseur, heeft de adviseur de Belastingdienst verzocht om de gehele lening als eigenwoningschuld in box 1 aan te merken. Dit is geaccepteerd. Echter vroeg de vrouw ook een deel van de advieskosten terug, omdat ze veel tijd en energie heeft gestoken om zelf te achterhalen of het advies wel correct was.

Overgangsrecht

De adviseur weigerde dit, omdat hem pas later duidelijk zou zijn geworden dat overgangsrecht van toepassing was en hij in zijn optiek juist heeft gehandeld. De vrouw stapte daarop naar de geschillencommissie, die haar gelijk gaf. “De commissie oordeelt dat de adviseur tekort is geschoten jegens consument; hij had op de hoogte moeten zijn van het fiscale overgangsrecht”, aldus de commissie, die een niet-bindend advies heeft gegeven. Het herstellen van de situatie kostte de vrouw veel tijd en moeite. Bovendien maakte ze kosten voor een belastingconsulent, nam ze vrije dagen op en maakte ze reiskosten. De vindt daarom dat de adviseur schadeplichtig is. De schade werd vastgesteld op € 1.500.